प्रीत कोण्या कंच्या वाइट वेळेवर घडली ।
प्राणघेणी कशी मशी अशी मधी विवशी किरे जडली ॥ध्रु०॥
छत्रसिंहासन ज्याच्या घरी त्याची मी दारा ।
चौकी पहार्‍यांचा बंदोबस्त मोठा मनोहरा ॥
कसा येशील कोठे रात्री धरशिल तरी थारा ।
नाही माझ्या माहालामध्ये परपुरुषाचा वारा ॥
त्यात स्वरुपाने तू सुंदर शाईमध्ये तारा ।
केवढी अडचण चहुंकुन पाहा पाहा शोधुन सकुमारा ॥चाल॥
बैस खाली अरे बैस खाली गाठ आज युक्तिने पडली ॥१॥
सौख्य पहिल्यापासून मजला सगळे आठवले ।
आज म्हणुन माहेरी येऊन बोलाऊ पाठवले ॥
दुःख मागील मोठ्या जुलमावर मनी साठविले ।
नित्य मंचकी झुरु झुरु पळि पळी रक्त आटविले ॥
जीव जाता जैसे अवचित अमृत भेटविले ॥
तैसे झाले त्या गोडीने हे शरीर बाटविले ॥चाल॥
सांग गोष्टी मिठी मारून घर कंचुकी तडतडली ॥२॥
फार मजकरता अरे सख्या खराब जाहालास ।
नाड बंदावर आजवर तू व्रतस्थ राहलास ॥
नाही दुसरीचा उर उघडा करून पाहिलास ।
धाक माझा घडोघडी ह्रदयांतरी किती व हलास ॥
ह्याच गोष्टिवर मी खुष उठ चल जाउ माहालास ।
आज सा महिने प्रियपात्रा वियोग साहलास ॥चाल॥
भोग आता रसकस घे बरी ही संधी सापडली ॥३॥
वीस दिवसांचा आहे हुकुम माहेरी राहण्याचा ।
बेत तदनंतर होईल सासरी जाण्याचा ॥
तोवर तू आपला सुखसोहळा पुरीव निजण्याचा ।
कार्य साधुन आब राखावा स्नेहाने शाहाण्याचा ॥
गंगु हैबतिचा आहे लौकिक जगभर गाण्याचा ।
महादेव प्रभाकर नारोबा धरु ठाण्याचा ॥चाल॥
धुंद त्याची फारच सुस्वर मजला आवडली ।
प्रीत कोण्या कंच्या० ॥४॥