धुंद तुम्ही विषयांत लागली कळ माझे पाठिशी ।
गत करू सख्या मी कशी ॥ध्रु०॥
पुरुष तुम्ही बेमान भान किहो नाही तुम्हा मागले ।
हळु म्हणता करता बळे ॥
कळ साहिना वेळ लोटते मोजुन घटका पळे ।
हे शरिर सख्या कोवळे ॥
नवेच नसले होते राजसा आज पातळ पीवळे ।
गेले तडकुन घसर्‍यामुळे ॥चाल॥
देह बहुत त्रासला । तुम्ही तर फारच उल्हासला ॥
एव्हा मज वैरि कसे भासला ॥ मेळ ॥ जरा वळू द्या कुशी ॥१॥
सोडा कवेतुन मला, घेउ द्या जरा विसावा तरी ।
मज उठवुन बसवा तरी ॥
कोठे पळत नाही, नका आणु तुम्ही संशय ह्रदयातरी ।
मनी धीर धरा क्षणभरी ॥
सैल करा आधी जरा खवाटे, खुपती मानेला सरी ।
तडकली चोळी भरजरी ॥चाल॥
जिव झाला घाबरा ।
आधी तुम्ही विचार पुरता करा ॥
येउ द्या द्रव मनाला जरा ॥ मेळ ॥
काढा खालुन उशी ॥२॥
कोठुन गवसल्ये प्राणविसाव्या अवचित तुमच्या करी ।
नाही वाचत सख्या खरी ॥
प्रीति ठिकाणी नाही तुमची झाली आज बावरी ।
कसे करू राजसा तरी ।
घर्म दाटला बहुत सख्या मी झाले आज घाबरी ।
नाही मजल आता यावरी ॥चाल॥
निर्दय झाला कसे । देहाचे भान तुम्हाला नसे ॥
लागले कसे वल्लभा पिसे ॥मेळ॥
बोला क्षणभर मसी ॥३॥
हळुच करा प्रियकरा, साहिना भार, वरुन उतरा ।
मुखे विनोद नुस्ता करा ॥
एक वेळ नव्हे दोन वेळ वेळ हे तिसर्‍याने प्रियकरा ।
मनी विचार काही धरा ॥
जरा होउ द्या हुशार मजला विषय तुम्ही मर्सी पुरा ।
मग चित्ता अगोचर करा ॥चाल॥
म्हणे प्रभाकर चढी ।
नको लागुन तोडू गडी ॥
स्त्री एक सोड येव्हांची घडी ॥मेळ॥
तिची पाहुन खुशी । मग धरा एकादे दिशी ॥४॥