कां बा रुसलासी कां बा न बोलसी ॥
निष्ठुर झालासी तूं कां बा मजसीं ॥
तूं बा न बोलसी आतां काय करुं ॥
बहुत श्रमलों कोणीकडे जाऊं ॥१॥
बहुत अपराध कीती काय सांगूं ॥
संख्या नाहीं बहुत अन्याया ॥
जरी धेनू टाकी वत्सलासीं ॥
तेणें आस करावी कवणाची ॥२॥
ऐसी उपमा तूज काय सांगूं किती ॥
व्यापक आहेसी तूं बा मंगलमूर्ती ॥
दुष्ट भोग आहेत प्रपंचीं ॥
सोडवी आतां मज चुकवीं यातायाती ॥३॥
किती भोग भोगुं मी वेरझारा ॥
कृपा (दया) करी तूं माझी बा लवकरी ॥
आतां भोग हे किती म्यां भोगावे ॥
विनंती करितों तुज एक भावें ॥४॥
मन वेधलें एका घरदारीं ॥
मोहपाश तोडावा लवकरी ॥
पुत्र कलत्र धन हें नलगेची ॥
जोडी द्यावी आपुल्या (चरणाची) पायांची ॥५॥
ऐसी करुणा तुज भाकीतों दयाळा ॥
आस पूरवी तूं माझी एकवेळा ॥
आस तुझी बा लागली बहुत ॥
अंगीकार त्वां केला पुर्वीच ॥६॥
बहुत अन्याय क्षमा करी मज ॥
कोप न धरी तूं विनवितों तुज ॥
तूं जरी कोपलासी जावें कवणापाशीं ॥
मायबाप सखा (स्वामी) माझा होसी ॥७॥
मोरया गोसावी जोडले (आह्मासी) भक्तांसी ॥
तों तुं एकरुप भासलें मनासीं ॥
विनवि दास ह्मणें चिंतामणी ॥
तनुमन वेधलें तुझ्या बा चरणीं ॥९॥