प्रथमारंभी ध्यातो गजानन देव ॥
त्याचेने कृपेनें ध्यातो विश्व बीज ॥
तुज हो ध्याति अंबे त्र्यैलोकिचे देव ॥
तुझा हो रहिवास नकळे कवणा हो माये ॥
सकळासि प्रसन्न जालिग जगदंबा ॥
गणराज ह्मणे तूं येई हो अंबे ॥
सकळासि भाव तुझा आहे हो निकट ॥
भक्तिलगी पाव वेगीं ह्मणतसे तुज ॥
जय जय जे आनंद सकळ परि वार ॥
दैत्य वधुन कैसे तारियेले जन ॥
भेटि देई सकळा जाई निजस्थाना ॥३॥
प्रथम अवतार तुझा अकळु हो माये ॥
ब्रह्मादिक प्रार्थिंलिसी सदोदित अंबे ॥
देवाच्या वचनासी पावलीस वेगीं ॥
निरांकार देह तुझा येई हो लवकरी ॥४॥
आकारा न येसि तरी पाहविस कोठे ॥
प्रतिमेवेगळी तूं न कळीस कोठे ॥
आराधे करुनि माता पावलीं सकळा ॥
रहिवास केला त्वां मार्कंडे वचना ॥५॥
अरण्यात वास तुझा ऋषिवरी कृपा ॥
आनंदली जगदंबा वचन बोलती ॥
कासया परि तुह्मी आलेती हो ऋषी ॥
ऋषी बोलती माते दे आह्मा भक्ति ॥६॥
आणिक नवल थोर जालि हो अंबिके ॥
मोरया गोसावी ह्मणे प्रार्थिले हो तुज ॥
पूर्विच्या वचने करुनि भेटलिस मज ॥
धरिलें चरण तूझे मोरेश्वरी आर्थ ॥७॥
दिनानाथ कृपा करी दारिद्र हो नाशि ॥
अकळु जननी तुज वर्णूं मी किती ॥
वर्णुं जो लागलो तुज निराकार गोष्टी ॥
वरद कृपेनें म्यां देखिलीस दृष्टि ॥८॥
मज हो ठेविले कैसे नये काकुलती ॥
कष्टाची गति कळली तुजसी ॥
मृत्युलोकीं ठेवियेले उपकारालागी ॥
देहधार शरीर होतसे कष्टी ॥९॥
पापच्या राशी देखतसे दृष्टी ॥
आणिक वचन एक ऐक हो माये ॥
विषयाचे गुण मज नाहीं कोठे ठाव ॥
काकुलती येतो अखंड हृदयीं ॥१०॥
जय जय जे जगदंबे पुजे लागि यावे ॥
सकळ देव मज केले हो सरत ॥
त्रिकाळ रुप तुझें हृदई संपूष्टी ॥
आरती करिन तुज सकळासारखी ॥११॥
मोरया गोसावी ह्मणे मागु तुज काय ॥
सकळ परिपूर्ण मज आहे हो जगदंबे ॥
नवरात्रें करितील नर नारि बाळे ॥
त्यांचे हो मनोरथ पुरवीं लवकरीं ॥१२॥
कष्टलिये शरीर लागलो चरणीं ॥
मोरया गोसावी म्हणे आहे देहधारी ॥
शरीराची गति मज नकळे हो परी ॥
प्रपंच तोडी आतां न करि वेरझारा ॥१३॥
मूळाविण यावें तरी अधोगती देहा ॥
सकळ मिळोनि मज मुळ पाठबावे ॥
सकळ परिवार मज न्याहो लवकरी ॥
उदंड बोलणें तरी समर्थासी काय ॥१४॥
मायेच्या लक्षणे करुनि सांड नाहीं देहा ॥
झडकरि न येसी तरी प्राण गेला वाया ॥
करुणेची शब्दें ऐकिले देवे ॥ मजचि असतां तुज गांजिल कवण ॥१५॥
अखंड हृदयीं आहे निरतर जवळी ॥ प्रतिमासि दर्शन आहे मजजवळी ॥
सकळिका जन मध्यें ठेविले तुज बाळा ॥
माझिया वचनाचा नको करु अनुभव ॥१६॥
मजचि कारणे तूं बा टाकिले सकळिक ॥
आवघाचि अभिमान आहे तूझा मज ॥
उपकार मूर्तिं केली तुजलागी ॥१७॥
देवाच्या वचने मज सकळ परिपूर्ण ॥
नलगे आसवरी हा सकळ दवा वंदी ॥
भक्तिच्या वचने गाईला गोंधळ ॥
पांहुजो लागलो तो एकचि मिळुनि ॥
उभयतां मिळुनि लागलो चरणीं ॥१८॥जय जय आ०॥