आतांचि बापा सावधान होईं लक्ष लावीं गजाननी रे ॥
कां रे तूं प्राण्या विषयीं गुंतलासी ॥ शरण जाई विघ्नेशीं रे ॥
आजून कां रे व्यर्थचि नाडिसी ॥ सोडवण करी देहासी रे ॥
आपुले ठायीं मी तूं पण आणसी ॥ मग तूं दिनरुप होसि रे खेळया ॥१॥
कासया घेसी हातीं जपमाळा ॥ देह शुद्ध नाहीं झाला रे ॥
वस्त्रें टाकूनी वेष बदलिला ॥ काय चाड तुजला रे ॥
बाह्य दाखऊनी आपलें जना ॥ अंतर शुद्ध नाहीं झालें रे ॥
व्यर्थचि दाखऊनी जन भुलबीलें ॥ आपुलें हित नाहीं केलें रे खेळया ॥२॥
कां रे तुज अज्ञान पडलें ॥ हित देख आपूलें रे ॥
पुत्र कलत्र धन संपत्ति ॥ तुझी तुला नवती रे ॥
असत्य वदोनी पापें भरसी ॥ बांधूनी नेती यम पाशीं रे ॥
म्हणोनी कांहीं ठेवा ठेवी करी ॥ भजे (महाराज) गणराज पायीं रे खेळया ॥३॥
देहाचा भरंवसा न धरी कांहीं ॥ नलनिवर जळ पाहिं रे ॥
तैसें जिवित्व आहेच प्राण्या ॥ म्हणोनी सावधान होई रे ॥
आयुष्य भरवश्यानें नाडिलें बहूत ॥ त्याचेच कांहीं नव्हती रे ॥
तयास झाल्या गर्भवास यातना ॥ दृढ भज येकदंता रे खेळया ॥४॥
नवच भास कष्ट भोगुनि मग आलें बाळपण रे ॥
दोन चार वर्षें तिहीं गेलीं ॥ मग आलें प्रौढपण रे ॥
आपपणा तो नाठवी तरुण ॥ वासना धरि विषयाची रे ॥
तरुणपण गेलें वृद्धपण आलें ॥ मग तुज आहे कोण रे खेळया ॥५॥
आयुष्य त्वां रे व्यर्थचि दवडिलें ॥ कोण सोडवील तूजला रे ॥
येऊनि काळ घालतो फासा ॥ मग होसिल बापुडा रे ॥
गर्भवासाची नसेल उरी ॥ तरी भजे मोरेश्वरी रे ॥
गजानन विनवी दास चिंतामणी ॥ लक्ष लावी चरणी रे खेळया ॥६॥