नमो अनादि माया भगवती । मूळपीठ निवासिनी । स्वयें ज्योति अविनाशिनी । जगदंबे माये उभी राहे ॥ १ ॥
तूं ते पहावया दृष्टी । हरिहर ब्रह्मा तप करिती । तरी त्यांसी नव्हे तुझी प्राप्ती । तूं प्रत्यक्ष येथें प्रगटलीसी । बया उभी रहाये ॥ २ ॥
आली रे आली भवानी आली भवानी आली ॥ध्रु०॥
तिशी सिद्ध आसन देऊनी । बरवी पूजा करुनी । वरी खेळणा पाळणा टांगोनी पूजिली अविनाश भवानी ॥ ३ ॥
समसाम्य समान । अढळ तुझें सिंहासन । सच्चिदानंदासी गादी जाण । तेथें सुखासन पैं तुझें ॥ ४ ॥
पावावया तुझी प्राप्ती । साधन चतुष्टय संपत्ती । जोडोनियां याचक योजिती । प्रत्येका नीतिचेनि योगें ॥ ५ ॥
जे मज होमिती साधनीं । ऐसें भक्त भजन देखुनी । तेणें भावार्थ योग संतोषोनी । निजपददानीं तूं होसी ॥ ६ ॥
तूं त करावया प्रगट । तें सर्वही झालें पोंचट । मग होती तो सर्व अदृष्ट । अंबा स्वयंभ प्रगटली ॥ ७ ॥
त्यास होमाची परी । सांगोनियां अवधारी । यज्ञमंडप कुसरी । अभिनव लहरी उठलीसे ॥ ८ ॥
तेथें विधान करावें दत्तात्रयाची । बाहेर मेखळा त्रिगुणाचीं । आंत मूर्ति जगदंबेची । आव्हानिली ॥ ९ ॥
तेथें ॐकार षट्कार । बीजात्मक नाम नामोच्चार । द्रव्य अर्पी अपार । अति पवित्र अवदानी ॥ १० ॥
दश इंद्रियां आदि आहुती । मनासहित दिधली निश्चिती । अहंकार मेंढा बळी देऊनि पूर्ण आहुती । आई भवानी संतोषविली ॥ ११ ॥
मोह महिषासुराचा करावया घात । अंबा कडाडोनि दांत खात । तो धाकचि निमाला निश्चित । पूर्णानंद प्रगटला ॥ १२ ॥
तुझा गोंधळी नेटका । बळीराम महा सखा । तेणें आत्मनिवेदन करूनि देखा । तुजलागीं माये उभे केलें ॥ १३ ॥
एका जनार्दनीं निर्धारीं । अखंड पुंडलिकाचे द्वारीं । दोन्ही चरण विटेवरी । जोडोनि निर्धारीं उभी राहे ॥ १४ ॥