विषयांचे सासुरें दुश्चित बोळवण । भ्रांतीचें पांघरूण बुंथी मज ॥ १ ॥
अविवेक अंबुला अहंकार सासुरा । अविद्येच्या घरामाजीं नेलें ॥ २ ॥
तेथें कल्पना हे सासु सदा सासुरवास । घेऊं नेदी उमसु आठवण ॥ ३ ॥
आठवणे सवें आठवण आठवत । तेणें पैं फुटत ह्रदय माझें ॥ ४ ॥
कामक्रोध देख भावे आणि दीर । मज आटिताती थोर स्वभाव त्यांचे ॥ ५ ॥
मोह म्हातारा सदा द्वारीं असे । धडासी वो पिसें लावितसे ॥ ६ ॥
वरीवरी साबडा पोटीच पै कुडा । दंभ घाली खोडा प्रलोभाचा॥ ७ ॥
इच्छा आणि निंदा सासुरे दासटे । ते मज चिमटे घेपिताती ॥ ८ ॥
ममता वोहिणी नंदुला चिंता । ती भेणे एकांता मज ठाव नाहीं ॥ ९ ॥
कामाहातीं मज नाहीं हो उगडु । निष्कामासी दंडु क्रोध करी ॥ १० ॥
द्वेषाची जाचणी सदा पैं खोचणी । कोणे घरीं पापिणी बोळविलें ॥ ११ ॥
माझा भोळा भावो त्यासी नाहीं ठावो । त्यापाठीं संदेहो श्वान लागे ॥ १२ ॥
त्या भेणें पळाला मागुता नाहीं आला । देशधडी जाला भावो माझा ॥ १३ ॥
सखी माझी भक्ति भावासवें जाती । कोणा काकुळती येऊं माये ॥ १४ ॥
आर्तीचे निढळीं ठेउनी बाहुली । पहातसे वाटुली माहेराची ॥ १५ ॥
माहेराचे वाटे कोणी न भेटे । मावलीये पैठेंकोण करी ॥ १६ ॥
अक्रुरा प्रल्हादा धांव रे उद्धवा । माझ्यासाठीं धांव तुम्ही करा ॥ १७ ॥
नारदा माझ्या धाव रे लवलाही । लागेन तुझ्या पायीं जीवेंभावें ॥ १८ ॥
सत्वर हनुमंता उडी घालीं आतां । मजलागीं सर्वथा मूळ यावो ॥ १९ ॥
पृथु चक्रवर्ती जिवलग सांगाती । तुम्ही या निश्चिती मज मूळ ॥ २० ॥
पैल पुंडलीकाजवळी बापमाया । हर्शे नांदताहे भीमातीरीं ॥ २१ ॥
तेथीचे वारकरी त्याचे पाय धरी । नेउनी घाला माहेरीं पंढरीसी ॥ २२ ॥
एका जनार्दनीं सासुरचि केलें । तेंचि माहेर झालें गुरुकृपें ॥ २३ ॥