(गीति)
पार्वति करीत तपसा, द्वादश वर्षें यथाविधी नेमें ।
तेव्हां गजाननानें, दर्शन दिधलें तियेस बहु प्रेमें ॥१॥
आज्ञा केली तिजला, वर मागें तूं त्वरीत इच्छीत ।
तेव्हां वदली गिरिजा, व्हावें देवा मदीय कीं सूत ॥२॥
राहें माझे सदनीं, वदतां दिधला तियेस वर तोच ।
सत्वर सूत तियेचा, झाला कथिलें शिवास तें साच ॥३॥
शंकर वदले गिरिजे, घेईं अवतार तो तुझे सदनीं ।
भूभार नष्ट करुनी, सुशान्त अशि तो करील ही अवनी ॥४॥