(पृथ्वी)
सुरम्य इतिहास हा मम सख्या तुला सांगतों ।
गजानन कथी अधीं प्रियव्रतास तो ऐकतो ॥
शिवास पुसते उमा शमि गजाननाला प्रिय ।
कशी कथन हो करा मजसि नाथ भक्तप्रिय ॥१॥
प्रिये श्रवण तूं करीं चरित हें असें बोधक ।
पुरातन असा असे प्रियव्रताख्य भू-पालक ॥
असे उचित भाषणीं धवलकीर्ति तो धार्मिक ।
प्रजेस बहु आवडे सकल भूवरी लौकिक ॥२॥
तयास असती प्रभा प्रमुख कीर्ति या अंगना ।
असे प्रिय तया प्रभा वडिल कीर्ति ना ये मना ॥
प्रभासह रमे तिला सु-सुत जाहला सुंदर ।
सुतास मग नांव दे पद्मनाभ अत्यादर ॥३॥
सुबुद्धयुत तो असे करित भूप मौंजीविधी ।
यथासमय पाहुनी करि विवाह ऐकें सु-धी ॥
सुतास नवरी बघे नृपति देश पांचाल तो ।
असे नृपति तेथिंचा वधुस अर्पि नाभास तो ॥४॥
वडील सति कीर्ति ती करित नीच सेवा भली ।
चुरीत पतिपाद ती सवतिनें तिला लाथिली ॥
हकून तिजला दिलें म्हणून कीर्ति खेदावली ।
करुन विषप्राशना हरुं अकीर्ति हें चिंतिली ॥५॥
(गीति)
भूप गुरु ते देवल, ऐकुन आले त्वरीत कीर्तिकडे ।
कारुण्ययुक्त होऊन, गणपतिसेवा करी मुलीऒ निकडें ॥६॥
करितां उपाय हा कीं, संकट वारी गजाननप्रभुजी ।
कीर्ती त्वरीत मूर्ती, मांदाराची करुन ती पूजी ॥७॥
हरि रवि-शिव-दुर्गादी, देव असुनियां गणेश तो आधीं ।
पूजन करणें विधिला, प्रमुख असे सांगतों मुली आधीं ॥८॥
पांचां देवांमध्यें, भेद नसे अधिक वा कमी साचा ।
जाणुन यथोपचारें, गणपति पूजी यथाविधी साचा ॥९॥
पूजन झाल्यावरि कीं, स्तविती झाली प्रभूस ती कीर्ति ।
अनन्यभावें मागे, नाशी माझी अकीर्ति दे कीर्ती ॥१०॥