(गीति)
पूर्वी मिथिला देशीं, नगरीचें नाम गंडकी प्रथित ।
हरिपरि पराक्रमी नी, कर्मानें पुण्यवान नृप प्रथित ॥१॥
त्या रायाचें होतें, विष्णुपरि चक्रपाणि नाम असें ।
त्याची पत्नी उग्रा, मोठी साध्वी यथार्थ नाम असें ॥२॥
पातिव्रत्य तियेचें, पाहुन सति कीं तिच्याकडे येती ।
पातिव्रत्य शिकाया, नियमितपणिं त्या बहूतशा येती ॥३॥
(शार्दूलविक्रीडित)
विष्णू-भक्त तसा पुरा निपुण तो चर्मादि शास्त्रांमधें ।
त्यातें संतति ती नसे म्हणुन तो पुत्रार्थ यत्नांमधें ।
होता भूपति तो परंतु सगळे झाले फुका यत्न ते ।
कंटाळे मग तो प्रधान-जनही पाचारितो भूप ते ॥४॥
मातें संतति कीं नसे म्हणुन मी जातों वनीं येधवां ।
जन्माच्या मम सार्थकास करितों प्रार्थुन मी माधवा ।
बोले भूपति तों प्रसिद्ध मुनि तो नामें असे शौनक ।
तेथें येत असे बघून पुढती जाई जसा सेवक ॥५॥
होता तो बहु जाणता सकलही ज्योतिषशास्त्रीं पुरा ।
पुजी भूपति त्या यथाविधि अधीं बोले मुनी भूवरा ।
सत्कारें मम मोद होत परि कीं नाहीं तुला संतती ।
हें मोठें तव दुःख वाटत असे भूपा न हो संतती ॥६॥
(गीति)
संतति नसे तुला कीं, जानें मी भूपती धरीं धीर ।
माझ्या आशीर्वादें, तुजला सुत प्राप्त हो जसा हीर ॥७॥
(भुजंगप्रयात)
सती चक्रपाणी नमी ती ऋषीला ।
अहो संतती प्राप्त हो यत्न बोला ।
मुनी त्यांस सांगे भजा सूर्यदेवा ।
तुम्हां सूत होई अशिर्वाद घ्यावा ॥८॥
अहो माघ-मासीं तिथी शुद्ध सात ।
करीं पूजनासी यथासांग त्यांत ।
करा चंद्रमासीं विधीयुक्त पूजा ।
व्रतारंभ सांगे करी श्रूत राजा ॥९॥
(शार्दूलविक्रीडित)
आरंभीं करणें प्रभातसमयी स्नानादि नेमा विधी ।
पूजावा मग तो गजानन पुढें कार्याअधींचा विधी ।
आशीर्वाद तदा शुभार्थ मिळतां विप्रा-मुखींचे भलें ।
त्याचें नंतर त्या व्रतास विधिनें तें आचरावें भलें ॥१०॥
हेमाच्या कलशावरी प्रथम कीं स्थापी रवी मंडल ।
पूजावें विधिनी सुगंध सुमनीं रक्त प्रयुक्तीं-दल ।
द्यावे द्वादश अर्ध्य कीं नमनिंची संख्या मिती तीतुकी ।
घालाव्या मग त्या प्रदक्षिण मिती भूपा वदे तीतुकी ॥११॥
प्रार्थी त्या रविसी व्रतास करिसी सूतास तूं लाभसी ।
त्यांनीं तें व्रत सांगतां त्वरित कीं केलें असे भक्तिसी ।
जाणूनी रविनें स्वरुप पतिचें घेऊन स्वप्नीं सती ।
भोगूनी रवि गर्भ देउन तिसी जाणे न हें भूपती ॥१२॥
(गीति)
दुसरे दिवशीं भेटी, राणी मग ती स्वनाथ जो त्यासी ।
भंगे व्रतस्थपणिं कीं, व्रत करणें सांग हें पुसे पतिसी ॥१३॥
अपणां प्रसन्न रवि तो, सूता प्रसवे वदे तिला नृपती ।
ऐके व्यासा विधि हें, कथना करी तें भृगू श्रवे नृपती ॥१४॥