(दिंडी)
विधी व्यासासी सांगतसे वृत्त ।
सृष्टि रचण्यासी जनित करी सूत ।
असे कश्यप कीं सूत तयांमाजी ।
बहुत कांता तो करित याच काजीं ॥१॥
असे आदिती ती प्रमुख सतींमाजी ।
अती सुंदर ती सुगुण गृहामाजी ।
तीयेपासुन हे जनित देव झाले ।
विनत वाणीनें पतिस काय बोले ॥२॥
मला इंद्रादी शूर वीर पुत्र ।
बहुत झाले ते असति बहू पात्र ।
परी परमात्मा सच्चिदानंद मूर्ती ।
तशी सर्वेश्वर ब्रह्मयुक्त मूर्ती ॥३॥
परात्परही वदति जिला मूर्ती ।
उदरिं माझ्या ती अजुन न ये मूर्ती ।
अशा मूर्तीचा जन्म कसा व्हावा ।
करुं कोणाची नाथ वदा सेवा ॥४॥
(गीति)
अदिती उत्सुक पाहुनि, कश्यप देई तिला जपा मंत्र ।
आधीं ॐ म्हणूनी, अंतीं पूर्ती नमः करी मंत्र ॥५॥
मधला पंचाक्षरि हा, गजाननाय प्रथीत हा मंत्र ।
योजुन जपणें साध्वी, देता झाला तिला असा मंत्र ॥६॥
मंत्रोपदेश होतां, साध्वी गेली वनीं तपासाठीं ।
शंभर वरुषें तपसा, केली खडतर सुनिश्चयें मोठी ॥७॥
सुकुमार देह तीचा, पाहुन देवांस ये तिची करुणा ।
प्रकटे तिथें प्रभू तो, भव्य असें रुप घे प्रभू राणा ॥८॥
कोटी रवी प्रमाणें, तेजस्वी अंगकांति ती होती ।
अवलोकुनी प्रभूसी, कांपे अदिती प्रभू तिला वदती ॥९॥
हे देवी तूं ज्याचें, केलें चिंतन करुन सायासें ।
तो मी संनिध आलों, मागें वर तूं मनोरथा ऐसे ॥१०॥
प्रभुचें मधूर भाषण, परिसुनि अदिती मनीं धरी धीर ।
प्रणती करुन मग ती, स्तविती झाली प्रभूस ती फार ॥११॥
सृष्टि स्थिति-लय-कारक, निर्गुण आणी अहां निराकारी ।
योगी मानस रंजन, करितां म्हणुनी सुशान्त रुप धरी ॥१२॥
प्रभुला प्रार्थुन ऐसे, वर देई तूं मदीय सुत व्हावें ।
पूर्ण करी मम इच्छा, सेवा घ्यावी मदीय ही भावें ॥१३॥
होइन कृतार्थ मी तूं, पालन करिसी समस्त संतांचें ।
लय करिसी दुष्टांचा, परिसुन विनती प्रभू वदे साचें ॥१४॥
पुत्र तुझा मी होइन, दुष्टांचा नाश मी करिन देवी ।
इच्छा पूर्ण करीं मी, देउन वर गुप्त हो प्रभू भावी ॥१५॥