गज्जलाञ्जलि - मोतियाचा सतेज हा गजरा चेह...

मोतियाचा सतेज हा गजरा
चेहरा यपरी कसा हसरा

म्हणतां का फुरङगटूनि अशा,
‘मानभावी, तुम्ही दुरीच सरा !’

काय थट्टा नको ? नको सलगी ?
मधुभाषाहि का दुरूनि करा ?

दग्धचित्तीं कुठूनि भाव नवा ?
केवि येऊ रणीं नवीन झरा ?

ठरलां का अभागिनी, वेडया ?
यापुढे ना दिवाळि ना दसरा ?

काय हा राग ? छे दिसे ऊसना,
काय रागांत गोड हो नखरा !

मृग नेत्रांतुनी अता वरसे ?
प्रमदांची खरी विचित्र तर्‍हा !

तूच ना भग्न चित्त सान्धियलें
आणुनी या भिकारियास घरा ?

दग्ध होताच हृठादेश तदा,
भाव - पीकासही तसाच बरा.

मग जाऊं ? कशास राहुं ऊथे ?
भाव माझा तुला गमे न खरा ?

नित्य माझींच गे गळोत टिपें.
चिम्बवीशी कशास तू पदरा ?

जीवघेणी अशी कशी थट्टा ?
संशयाचा नकोच वास जरा.

ये अशी ! यास हात लावुं नको
मीच बान्धीन हा अता गजरा.

१६ ऑगस्ट १९२३