गज्जलाञ्जलि - भिल्लीण न तू सुन्दरि, बाण...

भिल्लीण न तू सुन्दरि, बाणा न शिकारी -
कां मारिशि गो बाण असे तेज जिव्हारीं ?

मी होऊनि होऊं वश तूते  वनबाले,
आकर्ण धनुष्यें तर कां व्यर्थ तयारी ?

हें सावज जाऊल भिऊनी न पळूनी
हा बाण विषारी जरि काळीज विदारी.

लावण्यलता तू ललिता, यौवनमत्ता !
काही कर तू माफ तुला ! तू अधिकारी !

खेळांत तुझ्या काय मरावेंच असें मी ?
ही और तुझी जादुगिरी गुङगविणारी !

ऊद्दाम मरुद्वीचिपरी झोक तुझा हा,
दे मान तुला वाकुनि समृद्धि शिवारीं,

साण्डेल गमे तेज असा रङग बघूनी
शाहीर करी खेदच, मी कां न चितारी ?

काढील हबेहूब कसें चित्र चितारी ?
बाहेलच त्यालाहि झणी ऐष्क - विमारी,

ऐत्फुल्ल मिजाशींत पदें टाकित जाशी,
मार्गात किती लोळण घेतात बिचारीं !

मी भऊ भिकारी तर राणी कमला तू,
चुम्बूं मजला देऊ तुझी घोळ - किनारी,

बेमोल पहा प्रेम हृदीं साठुनि राही,
कां व्यर्थ मला मी समजूं क्षुद्र भिकारी ?

या दाट चराऊवर तू गौळण राधा,
मी कां न तुझा राजस तो नन्द - खिलारी ?

२८ एप्रिल १९२३