लोकगीत - गीत पहिले

" माळ्यानं केला मळा, बंधुनीं केल्या केळीं ।
लिंबुणीला आळी करी, पलाणीला सीताफळी ।
उंच गेलीया नारळी ॥"

" सावळ्या सुरतीकडं नार बघती भरभरा ।
माझा बंधुराया कवळा राजीगरा ॥"

"संगत कर नारी शिण पाहुनी कवळी ।
माझा बंधुराया लिंबं झाडाला पिवळीं ॥"

"चालली गिरणबाई चाल तुझी अवखळ ।
माझ्या बंधवाची बाजुवाल्याची ताराबंळ ॥"
" आली आगीनगाडी दिसती काळीनिळी ।
बंधुनं ढासळली शिगनळा तुझी फळी ॥"

" चंचाळ नारीची हिची नजर चळली ।
बंधूला देखून डाळ दुधांत येळीली ॥"
" जातीची कळवातीण भल्याभल्याला होईना राजी ।
बंधूनं माझ्या जातां जातां कुठं केली ठकबाजी ?॥"

शेजीपाशीं गुज बोलून गेलं वाया ।
नाहीं माझी बया हुरदी साटवाया ॥

जातीयाची शीगा मोडूं नये ती बोटानं ।
तुझ्या पाठचा पठाण ॥

भावाच्या बहिणीनं काय आकरीत केलं ।
सोमवारीं नहाली पाणी बेलाच्या खालीं गेलं ॥
भावाच्या बहिणीनं वाकडी वाट केली ।
आपट्याखाली गेली गळाभरुन सोनं ल्याली ॥

माळ्याच्या मळ्यांत सर्प लोळे सावलीला ।
नको मारुं दादा गर्भ तुझ्या मावलीला ।

झाली तुला दॄष्ट, मीठमोहर्‍या रांधाच्या ।
आतां माझ्या बाळा माझ्या आखूड बांध्याच्या ।
माळ्याच्या मळ्यात ईसबंधाच्या आळशा ।
अशी झाली दॄष्ट तान्ह्या बाळाच्या बाळशा ॥

सकाळीं उठूनी मला लक्षा लाभ झाला ।
तुळशीच्या ओटयावरी करंडा कुंकवाचा सांपडला ॥

नाक तुझ डोळं न्याहाळीतें वजवज ।
माझ्या चंद्रभागे डोल्यावरलीं सारज ॥

मोठ मोठ डोळ तुझं बघणं टपाटपा ।
माझ्या बंधवा हरणीमागल्या काळवीटा ॥

"चैताच्या महिन्यांत चैती पालव फुटली ।
मावलीवांचून दुसर्‍या गोताला इतकी माया कोठली?"

"मावलीची माया सर्व्या बाळांवरी ।
चिमणी कोट करी जाईच्या कळ्यांवरी ॥"

" पिता माझा वड बया माझी करवंद ।
काशीला जाते वाट दोन्ही झाडांच्या मधून ॥"
"चंदन मौलागिरी नांव माझ्या पित्याईचं ।
असं गोड दुधु बया माझ्या नारळीचं ॥"

उगवला दिन जसा आगीचा भडका ।
सुवर्णाच्या तेजीं त्याला मोत्याच्या सडका ॥
उगवला दिन जशी शेंदराची पुडी ।
माझ्या बाळाला औक्ष मागतें वाढीदिडी ॥
उगवला दिन गगनी लावी ध्वजा ।
देव भगवान सार्‍या पॄथिमीचा राजा ॥

माझी अंगलट जशी कवाडाची फळी ।
माझी बयाबाई चोळी बेतून लाव कळी ।
माझ्या दंडभुजा जशा हिरीच्या बाजवा ।
बयाच्या दुधाला नाहीं लागला ताजवा ॥

मोठ मोठ डोळ बघण्याची रीत न्यारी ।
माझ्या बंधूराया चांद ढगांत गिरकी मारी ।

वाटॆनी कोण येतो निचाळ चालणीचा ।
माझा बंधुराया नवा जोंधळा पलाणीचा ।
गांवाला गेला कुण्या तिकडे माझा डोळा
माझा बंधुराया माझा नवतीचा पानमळा ।

गोरीचं गोरपण उसाच्या वाड्यावाणी ।
खेडचा राहणेवाला काय बघतो वेडयावाणी ॥
गोरीचं गोरपण जशी हरभर्‍याची डाळ ।
जीवीची मायाबहीण माझी पुतळ्याची माळ ॥

आम्ही तिघी बहिणी तीन गांवच्या तीन पेठा ।
माझा बंधुराया मला सातारा दिस मोठा ॥

तुझ्या जीवासाठीं होईन रानांतील हरण ।
माझ्या बंधुराया तुझ्या भोंवतालीं चरेन ॥

राम राम म्हणूं राम माझी साडी चोळी ।
उलटतें घडी सकाळीच्या प्रात: काळीं ॥

पुतळ्याची माळ माझ्या लोळती पाठीं पोटी ।
माझ्या बंधवाला चंद्रहाराला झाली दाटी ॥

गुज बोलायला मायलेकीचं गुज गोड ।
मावळाया गेली चांदणी सोप्या आड ॥

धनसंपत्तीला कुणी पुसना मालाला ।
किती महिने झाले तुझ्या कडच्या लालाला ?

सीतेला वधिली साक्ष आणिला तिचा हात ।
केगई सासू जेविली दूधभात ॥
सीतेला वधिली साक्ष आणिल तिच डोळ ।
राम धरणीला लोळ ॥

सीता चालली वनवासा    कुकू कपाळ भरुनी ॥
तिचा अळींकार राम    हेरीतो दूरुनी ॥
सीतेला घालवाया    आयाबायांचा घोळका ।
संभाळा बायांनो    राम भुकेचा आळका ॥
लक्षूमण दीरा    सांग मनींचं कपट ।
नव्हं माहेराची वाट    रान दिसतं अचाट ।
भयाण वनामधीं    सीता रडते आईका ॥
तिला समजावया    बोरीबाभळी बाईका ॥
सीता वनवासी    दगडाची केली उशी ।
येवढया वनामधीं    बाई झोप आली कशी ?
सीता नार बांळतीण    तिला सुईण नाहीं कोणी ।
नेत्र झाकुयानी    तातोबा घाली पाणी ॥

राई रुकमीण दोघी    भांडती परसदारीं ।
विठ्ठलदेवाची तुळशी    धाकलीनें पिर्त नेली सारी ।
रुकमीण बोल "माझ्या    विठ्ठला पितींच्या ।
वाडयाला नका जाऊं    तुळशी गरतीच्या " ॥
रुकमीण बोल " देवा    पिरतीची कोण ?"
"काय सांगू रुकमीणी    माझ्या तुळशीचं गुण ?"
रुकमीण बोल " जळो    तुळशीचं जिणं ।
वर्षाच्या वर्षीं लावी    देवाशीं लगीन "॥

सकाळीच्या पारी    रुकमीण घालती रांगुळ ।
देव करीतो अंघोळ ॥
पंढरीच्या माळावरी    उडती पिवळी माती ॥
रुकमीण सारवी    रंगमहालाच्या आठ भिती ॥
पंढरीच्या वाट    सांडला चुनाकात ।
विठ्ठल रुकमीण    गेलीं जोडयानीं पान खात ॥
पंढरीची वाट    कशानं झाली वली ?
रुकमीण न्हाली    केस वाळवीत गेली ॥