सम्प्राप्तो मथुरां दिनार्धविगमे तत्रान्तरस्मिन् वसन्नारामे
विहिताशनः सखिजनैर्यातः पुरीमीक्षितुम् ।
प्रापो राजपथं चिरश्रुतिधृतव्यालोककौतूहल -
स्त्रीपुंसोद्यदगण्यपुण्यनिगडैराकृष्यमाणो नु किम् ॥१॥
त्वत्पादद्युतिवत्सरागसुभगास्त्वन्मूर्तिवद्योषितः
सम्प्राप्ता विलसत्पयोधररुचो लोला भवद्दृष्टिवत् ।
हारिण्यस्त्वदुरःस्थलीवदयि ते मन्दस्मितप्रौढिव -
न्नैर्मल्योल्लसिताः कचौघरुचिवद्राजत्कलापाश्रिताः ॥२॥
तासामाकलयन्नपाङ्गवलनैर्मोदं प्रहर्षाद्भुत -
व्यालोलेषु जनेषु तत्र रजकं कंचित् पटीं प्रार्थयन् ।
कस्ते दास्यति राजकीयवसनं याहीति तेनोदितः
सद्यस्तस्य करेण शीर्षमहृथाः सोऽप्याप पुण्यां गतिम् ॥३॥
भूयो वायकमेकमायतमतिं तोषेण वेषोचितं
दाश्र्वांसं स्वपदं निनेथ सुकृतं को वेद जीवात्मनाम् ।
मालाभिः स्तबकैः स्तवैरपि पुनर्मालाकृता मानितो
भक्तिं तेन वृतां दिदेशिथ परां लक्ष्मीं च लक्ष्मीपते ॥४॥
कुब्जामब्जविलोचनां पथि पुनर्दुष्ट्वाङ्गरागे तया
दत्ते साधु किलाङ्गरागमददास्तस्या महान्तं हृदि ।
चित्तस्थामृजुतामथ प्रथायितुं गात्रेऽपि तस्याः स्फुटं
गृह्णन् मञ्जुकरेण तामुदनयस्त्वावज्जगत्सुन्दरीम् ॥५॥
तावन्निश्र्चितवैभवास्तव विभो नात्यन्तपापा जना
यत्किंचिद् ददते स्म शक्त्यनुगुणं ताम्बूलमाल्यादिकम् ।
गृह्णानः कुसुमानि किंचन तदा मार्गे निबद्धाञ्जलि -
र्नातिष्ठं बत हा यतोऽद्य विपुलामर्तिं व्रजामि प्रभो ॥६॥
एष्यामीति विमुक्तयापि भगवन्नालेपदात्र्या तया
दूरात् कातरया निरीक्षितगतिस्त्वं प्राविशो गोपुरम् ।
आघोषानुमितत्वदागमहाहर्षोल्ललद्देवकी -
वक्षोजप्रगलत्पयोरसमिषात् त्वत्कीर्तिरन्तगर्ता ॥७॥
आविष्टो नगरीं महोत्सववतीं कोदण्डशालां व्रजन्
माधुर्येण नु तेजसा नु पुरुषैर्दूरेण दत्तान्तरः ।
स्त्रग्भिर्भूषितमर्चितं वरधनुर्मा मेति वादात् पुरः
प्रागृह्णाः समरोपयः किल समाक्राक्षीरभाङ्क्षीरपि ॥८॥
कंसस्यापि च वेपथुस्तदुदितः कोदण्डखण्डद्वयी -
चण्डाभ्याहतरक्षिपूरुषरवैरुत्कूलितोऽभूत् त्वया ॥९॥
शिष्टैर्दुष्टजनैश्र्च दृष्टमहिमा प्रीत्या च भीत्या ततः
सम्पश्यन् पुरसम्पदं प्रविचरन् सायं गतो वाटिकाम् ।
श्रीदाम्ना सह राधिकाविरहजं खेदं वदन् प्रस्वप -
त्र्नानन्दन्नवतारकार्यघटनाद् वातेश संरक्ष माम् ॥१०॥
॥ इति भगवतो मथुरापुरीप्रवेशरजकनिग्रहवायकमालाकारकुब्जानुग्रहधनुर्भङ्गादिवर्णनं चतुस्सप्ततितमदशकं समाप्तम्॥