मज पापिणीची दृष्ट सख्याला लागल गे बाई ॥
सीताकांत रघुनाथ पती मज जन्मावर देई ॥ध्रु०॥
अधिच रंग सावळा करुन पोषाख भरजरिचा ॥
मुखी सूर्याची कळा जसा का पुतळा मदनाचा ॥
राज बनसी बावरा मुशाफिर अमदा नगराचा ॥
ती उपमा शोभे रायाला सत्य वचनाचा ॥
छेल बटाऊ मोहोना राणी जोडा इष्काचा ॥
तशी प्रित उभयता आनंद चित्ताचा ॥
मिच अशी दैवाची पार मज भाग्यासी नाही ॥१॥
आम्हि कुळीच्या स्त्रिया जातिवंताच्या गुणगहिना ॥
चित्ता जोगा पति राज बनसी राजिवनयना ॥
पट्टराण्या भवताल्या मध्ये मी चंचल मृगनयना ॥
एताजाता कवळून धरता मैलागिरि चंदना ॥
चौ प्रहराचे चार करून शृंगार मनमोहना ॥
उभी राहाते सन्मुख मनासी आनंद माईना ॥
माझ्या मनची आवड सख्याची होऊ काही उतराई ॥२॥
मान्यमान्यता करून मोहिले त्या पतिरायाला ॥
प्रित ठेवाल की मजवर लागेन तुमच्या पायाला ॥
नेणतपण आलडपण बसो उभयता न्हायाला ॥
हात टाका छातीवर लुब्धेत तुमच्या पायाला ॥
करा चुनडी पोषाख शुभ्र पातळ नेसायाला ॥
माझ्या मनची आवड असावी पतिच्या शेवेला ॥
मी आपला जिवप्राण करिन खुरबान या ठायी ॥३॥
नाना परिचे विलास करि ते त्या रंगमाहालात ॥
कवटाळून सजनाचा धरिला एकान्ती हात ॥
जाईजुई मोतिया शेज पुष्पाची खुष वक्त ॥
करून सोला श्रृंगार कपाळी कुंकू शोभत ॥
वचनी गोउन सजण भोगिला मोत्याची जात ॥
स्वरूप पतिचे चांगले मिळाले जोतिस जोत ॥
सगनभाऊ कविराज नित्य प्रसंगात गाई ॥४॥