आम्हि मुशाफर लोक प्रित करू पाहातो साजणी ।
दिपकळीचा रंग पाहुनी पतंग झुरतो मनी ॥ध्रु०॥
का प्रवासी आम्ही जाहलो सांगतो आहोत घरच सुखी ॥
घोर जिवाला लाउन गेली परम जिवाची सखी ॥
जिवंत अथवा मृत्यु पावली आम्हास केले दुःखी ॥
कारण काय तुम्हा सांगावे जाहला असा घातकी ॥
चळण वळण पाहण्यात बरी दिसतिस रत्नपारखी ॥
प्रितपरीक्षा करू न का हाडसी दुसरी जाग चुकी ॥चाल॥
या कर्माने जर जर साजणी ॥
नाही येत पुण्याची सर गे साजणी ॥
पाहिले गडे गंगा तीर साजणी ॥
पाथ उतारा आलो शरीर घेऊन उभा आंगणी ॥
लोटुन देऊ नको फिरून आम्ही जाऊ कोणत्या वनी ॥१॥
आहे मुशाफर बरे बोलता कर ठेवुनिया कटी ॥
कासावीस झाल्याविण कोण करी शितळ अशा संकटी ॥
या कर्माने निसुर बैसले घरामधे एकटी ॥
प्रीतीच्या मंत्राची नाही दिधलि मातेने घुटी ॥
काळेसावळे स्वरूप माझे राख घेऊन भर मुठी ॥
नित्यकाळी आंगास लाविते काय होईल शेवटी ॥चाल॥
होईल ते होऊ कसे साजणा ॥
नाही करीत कोणाची आस साजणा ॥
औषधास वेडा ऊस साजणा ॥
गोड निघे ना रस कडूपण काढिले वीरळा सूती ॥
ही गोष्ट मोठी कठिण पाहा घर दुसरी जागा निश्चिती ॥२॥
उत्तरास प्रतिउत्तर दिधले मनि आमच्या मानिले ॥
चित्तातिल वर्म कर्म आवघे प्रत्यक्ष जाणिले ॥
गोड कडू निवडिता कशाने स्नेहउदकि नाहले ॥
एक दुःख उभयता असावे कल्प दोष छाणले ॥
गावीच्या मजा गाव राहिल्या त्यांतुन गुण आणिले ॥
पहिल्या पासुन केले निवेदन इष्काने तान्हले ॥चाल॥
तू बहुत योग्य चांगलि साजणी ॥
तुझ्यापासी वृत्ति रंगली साजणी ॥
विसरावि गोष्ट मागली साजणी ॥
या जर वेडा डागिली जिव्हे देही मात्रा बहुगुणी ॥
जीवंत तोपर्यंत नाही जाणार तुला टाकुनी ॥३॥
धन्य चतुर सामर्थ्यवान सन्मान करिते अता ॥
एक वचन राहिले बसा सेजारी राव ऐकता ॥
पार्थविराच्या रथी सारथी श्रीपती रणांत स्वता ॥
कौरवासहित नागिवली जगी मान मान्यता ॥
कृपा करून भगवान जाने मुखपाठ शिकविली गिता ॥
मग का अर्जुन पुन्हा चालिला अभिमन्युकरता ॥चाल॥
अक्षर धरावे चित्ती साजणा ॥
या कलियुगाच्या प्रीति साजणा ॥
मागिली कीर्ति आठविती साजणा ॥
धरून मुशाफर हाति सखे दे इष्काची सरबती ॥
सगनभाऊ म्हणे विघ्न निवारी रुक्मिणीचा पती ॥
तुम्ही मुशाफर लोक प्रीत करू पाहता कोणत्या रिती ॥
प्रीतीचा आवभाव काय तो सांगावा मजप्रती ॥४॥