आवचिता राज अंबीरा दृष्टी पाहिला ॥
न्याहाळुनिया पाहते चंद्र जसा उगवला ॥ध्रु॥
तुम्ही सर्व गुणसंपन्न माझे गुणनीधी ॥
मजविसी कल्पना नका धरू चित्तामधी ॥
मी दासि पदरची चरण लागन अधा ॥
मसि का बोलाना वेळ आहे की सुधी ॥
तुम्ही बौध्य रूपिका वसता हारल्या बुद्धी ॥
चेतला मदन आग जाली शरीरामधी ॥
तुम्ही मुंज गुलछानाबाद आढळला मला ॥न्याहाळुनि ॥१॥
मी दासि पदरची लोळन चरणावरी ॥
मी वचनी विकली जाइन तुमच्या करी ॥
केसाने कापला गळा फेकलिस सुरी ॥
भाल्याचि जखम मज लागुन गेली उरी ॥
जे कर्णे तेच करावे सांगते तरी ॥
वचनाचे सचि कळुन आला आजवरी ॥
तुज पापी रकूरी जाले भोग भोगिला ॥
आसो कर्णेच होते कसा डाग लाविला ॥२॥
ऐकुन घे नारी हासुन बोले साजना भरमाची मुठ तू नको दाउस फोडून ॥
आम्ही कोण कुठिल राहणार सांगतो खूण ॥
बाळपणी खेळ खेळत होतो हवसन ॥
हे अशा रीतीने वागत होतो जपून ॥
कर शेवट नारी धरी तू अमुचे मन ॥
बळकग धरिला पदरास हाच दाखला ॥
जसा मोहना राणिने बटाऊ हाती घरीला ॥३॥
लागता हातास हात चंचळ कामीना ॥
घाली जव्हार अंगावर पिंजर्यातील मैना ॥
वेणी मुद राखडी मुधी घोस माईना ॥
लाल गुंजावाणी डोळे जसे नयना ॥
तटतटित कंचुकी नेसुन शालू जुना ॥
पतीसंगे चारी प्रहर केली कर्मणा ॥
गुणी सगन भाऊ हरीपद चरणी रंगेला ॥
रामा म्हणे नारी शरण जावे विठ्ठला ॥४॥