नट नाटक तू खेल छबिला अतवाला अलबेली तर्‍हा ।
गजा आगजाळ्या भवताल्या फिरतिल बागातुन येता घरा ॥ध्रु०॥
तुमचि आमची प्रीत रसलि माहित नाही तिसर्‍याला ।
आपण उभयता एक विचारे नानापरि रंग उडविला ॥
कोण आवडती मी नावडती माहित नाही चित्ताला ।
आपुण कानाडोळा केला का हो मुलुख कान्हा जाहला ॥
आजवरा म्या चिन्ह पाहिले हारतुरा कोणी पाठविला ।
माझ्या गळ्याची आण शपथ घे नाव नको चोरू मजला ॥
छेल बटाऊसाठी मोहना राणीचा जाहला मारा ।
मी रक्ताचे सिंपण करीन मग बसल्या सिग्या फेरा ॥१॥
परस्परे वनभोजन करिता किम्चत सई होईना माझी ।
जाई जुईच्या वेला खाली नित्य उडविता रंग बाजी ॥
लाहन खुर्‍या ठेंगण्या देखण्या त्या का होईना त्या राजी ।
पंचामृत जेवायास मिळते पात्रावर पोळी ताजी ॥
उंच जरीचा शालू नेसून रंगी बेरंगी प्याजी ।
गळा पडून मुखी विडा घालती चहूंकडून म्हणती वाहवा जी ॥
तुमचे तुम्हा आवडले परंतु डोम जाहला शरिरा ।
या रांडाला शिक्षा करिन नाहीतर जाईन देशांतरा ॥२॥
परद्वारि मन रमले तुमचे अलावाला गा धाउन घेसी ।
आडपडद्याने बोलत होते पण आपला सिद्धीस नेसी ॥
तोंडावर बुरखा घेऊन भोजन करता करता जासी ।
प्रहराचा करणा फुंकल्यावर अकरावी भरता येसी ॥
हातापायाच्या डाहाळ्या सोडुन कोमेजुन मजकडे पाहासी ।
मोठा धुरंधर पंत चालला घाबरून पाणी पीसि ॥
आटके करता नको म्हणता पदराने घालिन वारा ।
कोण हत्तिला वढ्याळ म्हणते हे माहित पुणे शहरा ॥३॥
असो याजहुन नाही खोळंबा शपथ आम्ही गंगेची करू ।
तुझ्या विचारे जे करणे ते स्वस्थ बैस नको रागे भरू ॥
तु रूप सुंदर कोमल कांती नयन तुझे कमचे मारू ।
तुझी प्रीत चालु दे सखी फार पाहिले फिरफिरू ॥
द्रव्य खर्चुन मूळ पाह्याचे कोण कसे हे दिसती हेरू ।
कोण दिसेना प्राण प्रियकरे चल रंगमहाली रमज करू ॥
सगनभाउ म्हणे इष्कवाजहो या प्रीतिला जीविधरा ।
संतांची पायधूळ होउन जन्माचे सार्थक करा ॥४॥