कुठे गुजराथ कुठे शहर पुणे ख्याती करी ॥
सय झाली असेल सखा रुसेल जाते घरी ॥ध्रु०॥
याच्या किर्तिचे पत्र मला आले होते ॥
काय सांगु तुम्हा सांगा आम्हा भले होते ॥
काल रात्री स्वप्नात धनी निजले होते ॥
नजर नजराने शरीर गेंद दिल्हे होते ॥
मला मांडीवर घेऊन जणु न्हाले होते ॥
प्रेम प्याले रसभरीत गोड प्याले होते ॥
अन्न भुल मला तैसी मला भुल पडली ॥
वचन दिल्हे होते जाते सये झडकरि ॥१॥
नजर काय नेऊ नेते नजर नेत्र दोन्ही ॥
भेट झाल्यावर पुढे ठेविन कुच दोन्ही ॥
त्याचे चरणावर शीरकमळ जोडून पाणी जाजपरीयंत खात आलो अन्न पाणी ॥
सुररण सुरफंदी मतवाला आमचा धनी ॥
बालोबाल करीन खुश तृप्त नेत्र दोन्ही ॥
जेजूरीचा राव मल्हार आमचा धनी ॥
आली गोड ध्वनी जाते सये जलद करी ॥२॥
घाट कुसराचा वाट तळकोकणची ॥
झाडी करि दाट एकसरे बनबनची ॥
वसई सुभा सितळ मार्ग तरी दातरची ॥
चला उतरूनीया वस्ती केले माहीमची ॥
चिंचणीतारापुर उंबरगाव दमनची काय तारीफ सांगावी दोन्ही किल्ल्याची ॥
नगर घनदेवी नवसरी दादासाहेबाची ॥
प्रथम मुजरा करू पुकार बडोदे नगरी ॥३॥
तप्ती वांगदेव सुरत शहर बाजुला ॥
कुच करुनि दरकुच आलो भडोचला ॥
तेथे आदी माया नरमदा ही संताला ॥
भावे करुनि वंदुनि जीव संतोषला ॥
मीयागांव सोडून मार्तंड जेजुरीला ॥
एक रात्र तेथे कर्मिली श्रम हरिला ॥
माझी आर्जी जाउन सांगा दादासाहेबाला ॥
चिठी झाप्याची घ्यावी जलद कृपा करी ॥४॥
राव समशेर बहाद्दर का आया हालकारा ॥
चलो याद किया साहेबने ललकारा ॥
परिजात करिन कुल ज्वाहार नग सारा ॥
सब दख्खनके लही जा कछु लग प्यारा ॥
नीगा होती की सात धनी लेऊ मुजरा ॥
बिर बडोदा देखनकु खडा जग सारा ॥
कडे तोडे पोषाख दिये नाव तेरा ॥
सगन भाऊ कहे यमा की छेब न्यारी ॥५॥