दाद कोइ नही देता मय तो जोगिन होउंगी ।
राख लावा माझे आंगी ॥ध्रु०॥
हाल हाल फकीरी लेऊ धुंडत बन बन मे जाऊ ।
सख्याला दृष्टीने पाहू ॥
पितम प्यारे होगये न्यारे विडा कैसे देऊ ।
कोण्या समजुतीने समजाऊ ॥
हाल जंजिरा लेऊ बंद चोली कुबत्ती देऊ ।
आग्नाक्षा शरिरी लाऊ ॥
रैन चैन दिलख नख है मै ले उस भोगी ॥१॥
चार घडी दम पकडो शहरमे भेजो हलकारे ।
नगर धुंडून पहावे सारे ॥
बखत पडा है मुजपर रफिक लाना आजपुरे ।
नाही धिर विषयाचे वारे ॥
तिर कलिजा पार बलम मके जर बके मारे ।
असे द्रष्टा केले कारे ॥
छतीय भर भर आई आब मै बैठी बेतागी ॥२॥
ये बन डेसिर ताज लाज रखना मोतीवाले ।
अता मी त्राहि फार झाले ॥
आई मे हलके बाहेर कपडे उतारके डाले ।
चुडे फोडून तुकडे केले ॥
दोनो हातमे उंचे चिनीके भरभरके प्याले ।
असे द्रष्टा कारे केले ॥
सगनभाउचे ख्याल हरफ चमके समशेर नंगी ।
राख लावा माझे अंगी ॥३॥