कुठे करमेली रात्र सांग रे वात सारिते मुखाकडे ॥
का निजलासी पाठमोरा हात येऊ द्या खव्याकडे ॥ध्रु०॥
निजल्या निजल्या काय मी बोलू उठून बसत पाय ते ॥
तुम्ही स्वस्त घ्या झोप रोप चापेचे कोमजल्या गाते ॥
उजवे अंग द्या सोडुन डाव्या आंगावरती घ्या कलते ॥
देठाषुन काळीज लखलखते शरीर पोटर्‍या थरारती ॥
जगप्रसिद्ध हे वर्म जाणोन केले कर्म कोण्या रिती ॥
मित्र बरोबर तुमच्या होता कि नवता सांगा प्राणपती ॥
नावडतिची साखर अळणी आसे काही कुडे पावडे ॥१॥
गुळ नाही गोड सीवाचा राव तुम्ही निद्रिस्त का जागे आसा ॥
नाहि तरी निमित्त घेऊन झोपेचे काय बोलते मग पुसा ॥
प्रधान पुत्र यकुलता एक त्याचा सत्वगुण आसा ॥
चोरी केल्यावाचुन सजणा आरूण उदय होईल कसा ॥
तेव्हा पित्याने मंत्र शिकविलाकिंचित वर्मी मिन जसा ॥
माणिक मोती सुवर्ण उचलुन दचकुन टाकी उसासा ॥
आखर शेवटी साळीच्या कोंड्याचे चोरिले गाठोडे ॥३॥
तुरुतदान महापुण्य म्हणावे कैसा दाता धर्मकरी ॥
येजीचे उसने सवेच देणे आहे सवाई समशेरी ॥
धर्मराज महाराज सौमवौसीचे हस्तनीपुरी चीखलाचा वारणा करून वाणे घेउन गेली गांधारी ॥
कोंती माता म्हणे भीमासी जारे बापा इंद्रपुरी ॥
आईरावतासी आणि पछाडून परत वाण कौरवा घरी ॥
विभीच्यावर कर्मास आसे दृष्टांत पापपुण्य कोणाकडे ॥३॥
गोडीने गोड शब्द मन वानवले मनाचे साक्षीने ॥
सखा सखी पोटासि धरूनिया पदरी घेतले पापपुण्ये ॥
हे मंदिर द्या सोडून दुसरे मंदिर सुंदर सहस्त्रा गुणे ॥
सर्व सिद्ध साईत्य न्युनता नाही नानापरि सुमने ॥
तिन प्रहार विनोद गुजरले चौथे प्रहरी सितापीने ॥
कामचेतना शांत झाली उभयता राजस वदने ॥
पाहिले नाही रविने केले कविने कसे काय हे कोडे ॥
सगनभाऊ म्हणे होनाजी बाळा उत्तर द्यावे रोकडे ॥४॥