माहालातुनि मि बाहेर आले चैन पडेना आंगणी ॥ध्रु०॥
काय आवस्ता जाली माझे शरिर हे खवखवते ॥
यास्तव बाहेर आले सख्यानो चरित्र ऐका सवते ॥
सुखदुःख चोरित नाही फळापुष्पावाणी पुढे ठेविते ॥
उभ्या कशाला राहाता बसावे स्वस्तपणे चौभाते ॥
कवळी ग माझी ज्वानी रुताला करकरा लवते ॥
हे लवणी स्थीर करिल कोण बाई सांगा वचनी गोवीते ॥
जसे दंत सळसळते गुदगुद्या करते जोबन दोन्ही ॥१॥
कामचेतना जाहाली शरीरी विशेष आग्र होती ॥
कंबरेत प्रिया निर्‍या भिजल्या चोळी भिजली छाती ॥
सर्पमधे गजराज टोचिती भाले जखमी होती ॥
त्या जखमेचा गुलान नाही झुकत चालला हत्ती ॥
मि बाहेर पडल्यावर भोवती लोक तमाशा पाहाती ॥
तसीच कळ सोशीते परंतु आम्ही अबरूंच्या गरती ॥
चांगले दिवस येतील केव्हा येऊन सांगा कानी ॥२॥
रंग माहालातील पलंग बिछोने गाद्यागिरद्या ॥
खाशा वैर्‍यावाणी पाठि लागते आणखी उषा उसोशा ॥
नग डागीने जडीत जोहार कोंदन केल्या खाशा ॥
आंधक दिसते तेज नाही ऐणे महाल आरशा ॥
विठ्ठल माझा तोही कोपला खचित जाली निराशा ॥
काय केली तुझी चोरी पदरी घाला जगन्निवासा ॥
आस करू कोणा तुजवीण सांभाळूना कोणी ॥३॥
मान्य करिना आर्ज विठ्ठल फारच उदास जाहाली ॥
जाते ग बायानो फिरत पंढरीच्या भोवताली ॥
संताचे पदि मस्तक ठेउन चित्तवृत्ती मन धाली ॥
च्यार दिवस सुख आठविन पतीचे भजन करिन सुरताली ॥
नको घाबरी होऊ एकांती जासुदजोडी आली ॥
खुशाल जाहाली अंतःकर्णी भेटला तिचा वाल्ही ॥
सगनभाऊ गुण गाती चाहाती ॥
गुणीजन गुण पाहुनी नवी ।
चाल रंग बहार रसीली तर्‍हतर्‍हेच्या बानी ॥
माझे मन भासते पतीविण झोप लागेना नयनी ॥४॥