आले माहेरचे पत्र सख्याला विनवणी सांगा ।
कृपा असावी मजवर ऐशी प्रार्थना सांगा ॥ध्रु०॥
मोकळे नाही पत्र लखोटे करून पाठविले ।
येताक्षणी प्राणविसावा किंचीत जवळ नाही ठेविले ॥
दोन्ही कागद वाचुन पाहावे काम आहे लिहीले ।
आत्मराज तुम्ही माझे तुमच्या इष्कामधे पोहोले ॥
जे ह्रदयाचे मित्र त्याला नाही सांगितले ।
ही शेवटची भेट मी तर मेल्याहुन मेले ॥
फार तुम्हाला छळीले जसे बोलीले ताग ॥१॥
आयुष्य मर्यादा माझी काय आहे त्रिनेत्रा ।
निमे सख्याला द्यावे निश्चये कमलोद्भवनेत्रा ॥
दरिद्र हारण केले ठेवीले चांगले मित्रा ।
दिले घेतले तुमचे खाते ठावे सर्वत्रा ॥
त्वरा आता जायाचे घरी यावे सत्पात्रा ।
गुणगोविंदे वाटे लावा सीरच्या सीर छत्रा ॥
जे झाले ते बरेच झाले जिवीच्या जीवलगा ॥२॥
काय तुझी उतराई होऊ सीर पदी ठेवीले ।
सारे निरुपण सांगा सख्याला हंसाला पाहीले ॥
षडरसी पक्वान्न मीष्टान्न सोवळ्याने केले चरचरीत शाखा पात्रावर संतोषे जेवीले ।
अमुका समुख भोजन केले ते आठवले ॥
आता बरोबर कैसे जेवण प्राणाला मुकले ।
क्रियाभ्रष्ट झाल्यास धरित्री देइना नागा ॥३॥
खिसमतदाराच्या हाती पत्रिका दिल्या भावार्थे ।
नानापरीचे करुन बोलणे घेउनिया येथे ॥
मुखजबानी सांगितली ऐकीली रायाने तेथे ।
जमाखर्च मागेच नाही वहीवर खाते ॥
जावे अथवा राहावे गरज नाही शोधुन पाहा पुरते ।
तुमची क्रीया तुम्हास लागेल काय जाईल येथे ॥
सगनभाऊ म्हणे जायाचे कोण आहे सद्या जोगा ।
बौद्ध्यरूपी पंढरीस हरी तो स्मरा दांडुरंगा ॥४॥