चित्तापासुनि प्राण सख्याला आर्ज विनंती माझी ॥
रसातळी बसविले आझुन का पाठ पुरविली माझी ॥ध्रु०॥
तुम्ही कुटुंबवत्सल तुम्हासी प्रीत करू नये केली ॥
कसे पुढे होईल कळेना ठाई गोष्टहि गेली ॥
रात्रंदिवस घोर पतीचा कधि तरी जाइन मेली ॥
माझ्यावरच्या वाट साखरा होईन ख्याली खुषाली ॥
वेल मांडवावर जाईचा जाई गुंतल वेली ॥
जाणून बुजून कळी तोडिता गळून भूमीवर पडली ॥
आकल गुंग कशास्तव जाहाली का बोलाना दाजी ॥
बरे दिसल ते करा ज्यामधी पंढरीनाथ राजी ॥
चित्तापासुनी प्राण ॥१॥
कथा किर्तनी नित्य जाता सारसारल्या गोष्टी ॥
अर्थ करून सांगते उभयताची होते संतुष्टी ॥
शब्द कसे मुक्ताफळ केवळ होती अमृतवृष्टी ॥
मुळमाया सोडून बरळता दाविता कड आष्टी ॥
ब्रह्मज्ञान कथुन काही जोत पडेना दृष्टी ॥
नाव ठेवाया जागा नाही वेडी मी होते कष्टी ॥
कर्णे प्राप्त तुझा आम्हासी प्रितराव ऐकोजी ॥
घरकुटुंब सांभाळुन क्षणभर बसवेना बसले जी ॥२॥
वजनदार भार न सुद उत्तर केले धरून फुगाई ॥
ज्वारि बाजरी रोगी गव्हाची जाहाली नाही सुगाई ॥
गुजराथ कि हो हिंदुस्थानापासुनि आणली लुगाई ॥
अलंकारभूषणे दिल्यावर ठेवलेनाव नगाई ॥
जडाव नग तेजी म्हणता पैसा करित उगाई ॥
पाक स्नेहाचा पैका आम्हावर नाहि घेतला करजी ॥
कसा देईल देणार आमुची प्रित आहे बिनव्याजी ॥३॥
देयाघेयाचा उदिम झाला लज्जा का वेव्हारी ॥
ते काही घडले नाही बबरा केला मोठा भारी ॥
डोळ्याने पाहिले पदर पसरून मागितली वारी ॥
नाही करूना आलि परंतु भाषण एक जिव्हारी ॥
न्हाण आल्यास चवथे वर्ष नाही कर्ण कुवारी ॥
लेकुरवाळी दिले दाखले खोवले बोल जिव्हारी ॥
आंधळे मुके बहिरे त्याजमधि संतध्वनीची वाजी ॥
सगनभाऊ म्हणे नका करू फळ नाही बिघडल मर्जी ॥४॥