नागर [nāgara] a. a. (-री f.) [नगरे भवः अण्]
Town-born, town-bred.
Relating to a town, civic.
Spoken in a town.
Polite, civil.
Clever, sharp.
Bad, vile, one who has contracted the vices of a town. नाग- नागरयोर्मध्ये वरं नागो न नागरः । नागो दशति कालेन नागरस्तु पुनः पुनः ॥ Subhāṣita.
Nameless.
रः A citizen (पौर); यः पण्यस्त्रीरतिपरिमलोद्गारिभिर्नागराणामुद्दामानि प्रथयति शिलावेश्मभि- र्यौवनानि
[Me.25;] [Śānti.4.19;] [Bhāg.1.56.17.] A husband's brother.
A lecturer.
An orange.
Fatigue; hardship, toil.
Desire of final beatitude.
A term applied to a prince engaged in war under certain circumstances and also to a planet when in opposition to other planets (in astrol.)
Denial of knowledge.
रम् Dry ginger; खर्बूरं मरिचं पूर्णं देवदारु च नागरम्
[Śiva.B.3.16.] पिप्पली सैन्धवं चैव नागरं च गुडान्वितम् । प्रातर्दत्तं तुरङ्गाणां नस्यं श्लेष्मविनाशनम् ॥ Śālihotra.
A kind of coitus.
One of the three styles of architecture; it is quadrangular in shape; चतुरस्राकृतिं यत्तु नागरं तत् प्रकीर्तितम्
[Māna.18.94.] री The character in which Sanskrit is generally written; cf. देवनागरी.
A clever, intriguing or shrewd woman; हन्ताभीरीः स्मरतु स कथं संवृतो नागरीभिः
[Ud. D.16.] The plant स्नुही -Comp.
-आह्लम् dry ginger.