मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|माधव ज्युलियन| पापाची चलती माधव ज्युलियन गज्जलाञ्जलि प्रकाशित असंग्रहीत कविता प्रकाशित संग्रहीत कविता तुटलेले दुवे म्हणजेच सुनीताञ्जली मुरली पतंगाची आशा चिमुकली शान्ता आत्म निवेदन निसर्ग आणि मी श्याम रजनी स्वप्नयोग मुलाचा प्रश्न प्रेमळे, जाशिल का सोडून ! चान्दण्यांतील हुरहुर कञ्चनी हाकाटी माझी ताई रसिकास सङगमोत्सुक डोह माझें माहेर - सासर ऐन्शाल्ला मराठबाणा खरा शूर ऐकव तव मधु बोल वृद्ध कवि कलारहस्य वादळाची रात पोचवणूक महाराष्ट्र - गीत पाहुं कुठे तुज राया ? अजुनि किती छळतोस अभिसारिका तूच निर्वाणींचा सखा भुकेलें हृदय बुल्बुलास अनामक वीराची समाधि अन्धारून आलें चन्द्रिका आणि प्रिया केवढा अन्याय ! फेराचें गाणें तुझ्यावाचून कीर्ति आणि कान्ता कशासाठी ? पोटासाठी ! संवाद भातुलीचें गाणें माझी बाहुली अङगाऐ आमचें घर आगगाडी मेलों तरी मेलों माळ - वारा उठा रे ! देवळांत जाऊ बाप्पा मोरया काऊ काऊ गे ! स्वप्नांची माला ! लेजीम प्रार्थना माझ्या व्याकुळतां जीव सृष्टीचें घ्यान मुलांचा साडूगाती सर्वस्वाचा यज्ञयाग पापाची चलती नावेंतील गाणें काय अवेळीं साद ? वृद्ध भटजी सर्वा खल्वियं माया ! मधुसुन्दरीस श्रान्त पान्थास कवि भास्करास पुरुषाची छाती जा स्वतन्त्रतेची मौज चाख ! भ्रष्टा दग्धपक्ष पतङग बरा सुटला बिचारा ! आत्मप्रतीति सेवा - धर्म निर्झरास ऊक कणिका पापशङकी हरिताम्बरा चल ऊडुनि पाखरा ! चन्दाराणी गोड बाल्य डोला बाऊ, डोला ! राजभक्ति बघें प्रथम मी बालवयीं सुप्रभात ! माधव जूलियन - पापाची चलती डॉ. माधव त्रिंबक पटवर्धन ऊर्फ माधव जूलियन, (जन्म २१ जानेवारी १८९४; मृत्यु २९ नोव्हेंबर १९३९) हे मराठी भाषेतील प्रतिथयश कवी होऊन गेले. Tags : kavitamadhav julianpoemकविताकाव्यमराठीमाधव जूलियन पापाची चलती Translation - भाषांतर [जाति श्यामाराणी]का पापभीरुता हेंच पाप ?का सहृदयांस हो नित्य ताप ? ध्रु०राष्ट्राशीं राहूनि ऐमानी चढला का हा पूज्य गुणांनी ?प्रासादाच्या किती कमानी ! महाद्वार तर ऐन्द्रचाप ! १चुरडी जो बहु कलिका हुङगुनिजाय न तद्रतिसमाधि भङगुनि,ऐतर पडति त्यावरीच गुङगुनि भगिनींचे विसरूनि शाप ! २चित्ता सुन्दर आणि भयङकरठार करी मृग सालस सुन्दर,चोहिकडें मृगयाच निरन्तर ! प्रभु अवघ्यासहि मायबाप ! ३राज्य करी अनियन्त्रित राक्षस,क्रान्तिदग्ध तर त्याचा वारस !नच भरपाऐ नसे जया यश, न्याय सबलतेविण दुराप. ४विधिनिषेध परि ज्या दीनाशींप्राप्त लटकणें त्यासच फाशीं;मरणोत्तर कां स्तुतिसुमराशी आणि सभ्य हे कां विलाप ? ५कुणी पाहिले स्वर्गनरक ते ?नत्य विचारें चित्त चरकतें तेंच वस्तुसुख भोगूं शकतें, मरणोत्तर तर राख, वाफ ! ६ता. २६ सप्टेम्बर १९२८ N/A References : N/A Last Updated : November 11, 2016 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP