माधव जूलियन - निसर्ग आणि मी

[सुनीत, वृत्त पृथ्वी]

निशा दश दिशांत या भरुनि शान्तता राहिली,
भरे शिशिर अन्तरीं, ढग न अम्ब्ररीं, कम्बल.
न वायुहि फिरूं शके, स्थिति अशी न मी पाहिली,
निशेस बिलगूनि हें जग निजे, पडे निश्चल.
निसर्गहृदयक्रिया जणु गमे पडे बन्द ती,
असे अमर तो परी, परम योग - निद्राच ही !
मनुष्यहृदयें किती अशिं सुखामघे स्पन्दती ?
नकोच दुरि जावया, मजसि जागवी आच ही.
प्रिया कधि धरील हें शिर ऊरावरी दाबुनी,
म्हणेल मज, रे नको विरहभीति ती दारुण ?
कितीक दमलास तू फिरुनि येऊनी लाम्बुनी !
जरा पड, नसे मम सहानुभूती मनीं,
अशान्त विरहार्त मी, सुखित शान्त तू मीलनीं.

सप्टेम्बर १९१३