माधव जूलियन - पतंगाची आशा

[सुनीत, वृत्त हरिणी]

हृदय मम हें कोणीं नाही अजूनिहि जाणिलें,
भटकत कुणाच्या छ्न्दें मी असा भ्रमतों पिसा -
सकल बघती आहे माझा किती भरला खिसा,
कुणिहि न बघे हृद्रत्नाचें ऊपायन आणिलें.
चतुर दतिते, तूतेंही हें नये कधि पाहतां -
कृश मम तनू, ओले डोळे, विशीर्ण दशाअ पहा;
सहन करितों कोणासाठी अलौकिक ताप हा ?
वळ, बघ जरा मी प्रेमाने तुझा छळ साहतां.
मधुर रुचिरे, अन्धारीं या प्रकाश तुझा हवा,
मग बघ पतङगाची क्रीड - नको पण आस ती !
विफलच मनोराज्यें सारीं ऊथे नित भासती,
मज न रुचते शिष्टाचारी स्मितांतिल वाहवा.
सरस रमणीयार्थाचें गे सुवर्ण अकिञ्चन
कवि पिकवितो होतां रामाद्दगमृतसिञ्चन.

ता. २१ जानेवारी १९१२