जगदीश्वर कोपला गोष्ट झाली खरिच निरुपाई, म्हणून एकाएकीं सर्व बुडाली ब्राह्मणबाच्छाई ॥धृ०॥ सबळ वीरांचें राज्य पुरुष जे क्षणांत हरणारे आकाश कडकडल्यास सकल जे उचलुन धरणारे ॥ अणिक जागा जिंकुन सागरिचें स्त्रान सैन्यसमवेत जे करणारे, पूल बांधून नांवांचे जान्हवीनिर जे तरणारे । छत्रपतीच्या कामी शरिर जे खर्चुन मरणारे, उभे कंबर आंवळून वायुवत सदां जे फिरणारे ॥ स्वकर्म आचरणारे अभय जे बळी सर्वो ठाई, पहा त्यांचे वंशज हिंडती पृथ्वीवर पाईं ॥जगदी०॥ ॥१॥
शके सोळाशे तिसापासुन राज्याची अमदानी, स्वतां खपुन कारखाने जमविले घरीं खावंदानी । कसे दप्तरीं लिहिणार लेख जे लिहिले मर्दांनीं, त्यांत चुकि नाहीं ठावि लेखणी कोरी कलमदानीं ॥ वेदशास्त्रसंपन्न मुखोदत वदति आनंदानीं, असे ब्राह्मण प्रतिसूर्य पाळिले त्यांच्या छंदानीं । शहर पुणें हरहमेष भरलें वाडे बांधिती घरवंदानी ॥ नळ वाहाती नित्यानी पाणी पीती हौदावर गाई, पुढें उघडे बाजार सुखें जन करती कमाई ॥जगदी०॥ ॥२॥
प्रतिवर्षिक दक्षणा लक्ष ब्राह्मण श्रावणमासीं, असा धर्म आहे कुठें आवांतर कोण्या ग्रामासी । निरिच्छ योगी घ्याती गाती जे ईश्वरनामासी ॥ अन्न वस्त्र धन धान्य तयांच्या धाडिती घामासी । नंदादिप नैवेद्य ठाई ठाई विठ्ठल रामासी, उच्छाहास दिल्हे गांव सुभद्रासुताच्या मामासी ॥ कितीक विडे उचलून पावले मृत संग्रामासी । त्यांचे पुत्र पौत्रांस मागें नाहीं दुष्काळ दामासी ॥ मुलुख सरंजामास देऊन केली कायम गलिमाई, मनुष्यमात्रादिकांचे माहेर होति पेशवाई ॥अगदी०॥ ॥३॥
मूळ बाळाजी विश्वनाथ, सुत त्यांचे बाजीराव, नांव केले आपांनी लढविले वसइस उमराव ॥ राव बाजिचे पुत्र प्रभु बाळाजि बाजिराव, कनिष्ट दादा त्याहुन धाकडे जनार्दनराव । आपासाहेबांचे एक चिरंजिव सदाशिवरार, शूर होते विश्वासरासराव आणि गुणी माधवराव ॥ नारायणरावांचे सवाइ झाले माधवराव, रावसाहेब घेतल्या वरी जन्मले बाजीराव । चिमाजी आपा साहेब प्रसवली मग आनंदीबाई, विनायकराव बापुजी हे कांहीं किंचित सिपाई ॥जगदी०॥ ॥४॥
पुरुष पंध्रांतुन पराक्रमी गत झाले अकरा, तदनंतर चौघांनी दिल्या आल्या शत्रुसर्वें टकरा । उपाय हरले ह्याच प्रसंगी गोष्ट गोलि निकरा, जो रक्षक आणिला तोच करी दौलतिचा विकरा ॥ हरण झालें सर्वस्व राहिला नाही त्यांतुन बकरा, गुप्त ठिकाण अजुन सांगती जा सत्व उकरा । अशी अवस्था बघुना जनाच्या मनिं पडल्या फिकरा, हरहर हे भगवान कशा तरी घरिं रहातिल ठिकरा ॥ गुंगहैबती म्हणे आज काय सरली पुण्याई, महादेव गुणी प्रभाकराच्या कवनीं चतुराई ॥जगदी०॥ ॥५॥