सप्तचत्वारिंशोsध्याय:

भक्त  अ  तिप्रिय सात । दिवाळीच्या सणानिमित्त ।
न्याया गुरूसी गृहाप्रत । प्रार्थिती सप्तग्रामवासी ॥१॥
गुरु  तो  षवाया तयां । सातरूपें धरूनियां ।
जाती सातांच्या आलया । राहूनियां तया ग्रामीं ॥२॥
तों वि  स्मि  त होउनी पुढती । एकामेकां झगडती ।
माझे घरी गुरुमूर्ति । करिती दिपावळी असे ॥३॥
ग्राम  लो  क मिथ्या म्हणती । येथेंची होते गुरुमूर्ती ।
दिल्ही खूण सर्व दाविती । गुरु म्हणती सर्व सत्य ॥४॥
होसी  के  वळ परब्रह्म । असें स्तविती ते सप्रेम ।
तया भक्तां गुरूत्तम । देती धाम अलभ्य जें ॥५॥
इतिश्री० प० प० वा० स० वि० सारे दीपवल्युत्सववर्णनं नाम सप्तचत्वारिंशो० ॥४७॥ग्रं० सं०॥६३३॥