एकोनविंशोsध्याय:

हो हा  सं  न्यासी म्हणून । भिक्षा मागे शिव आपण ।
हिरण्यकशिपुदारण । करितां नखें तापलीं ॥१॥
जो वि  ज्ञै  कगम्य हरि । तो श्रीदत्त औदुंबरीं ।
शांत होतां तयावरी । वास करी श्रीसहित ॥२॥
दे मा  र्ग  कृष्णा तया । द्वीपीं राहे योगिनी तया ।
भिक्षा देती पूजूनियां । नेणूनियां विप्र म्हणती ॥३॥
न स्व  छं  दीं गांवीं जायी । पाहूं येथें काय खायी ।
ऐसें म्हणुनि ते ठायीं । राहतां येयी भय त्यांला ॥४॥
तत्र  त्य  नर गंगानुज । भावें आला त्या गुरुराज ।
दाखवूनी तेथील गुज । देती निजप्रीती वर ॥५॥
तो न  मू  नी त्रिस्थली पुसे । क्षणें गुरु दावितसे ।
गुरु जाउं म्हणतसे । दु:ख होतसे योगिनीसी ॥६॥
न गू  ढा:  केपि मे चेष्टां । विदुरित्येष पादुके ।
विन्यस्याश्वास्य ता: प्राप । श्रीगुरुर्गाणगापुरम् ॥७॥
इतिश्री० प० प० वा० स० योगिनीवरदानं नाम एकोनविंशो० ॥१९॥ग्रं० सं०॥२१०॥