षट्त्रिंशोsध्याय:

त्या ग्रा  मा  मध्यें एक । विप्र येक होता रंक ।
भावें करी आन्हीक । हो विवेकशून्यता तत्स्त्री ॥१॥
तो ने  म  धरूनी परान्न । सोडी, दंपती भोजन ।
द्याया आला महाजन । स्त्री जाऊन प्रार्थी गुरूसी ॥२॥
हो ता  कं  ठभरूनि दीन । गुरु विप्रा बोलावून ।
म्हणे इला जा घेऊन । तूं परान्न जेवाया ॥३॥
तीचें  गा  र्‍हाणें ऐकून । तिच्या पतीस जा म्हणून ।
गुरु सांगे तो मानून । तिला घेऊन गेला तो ॥४॥
तेथें  मा  निनी जेवितां । श्वसूकरोच्छिष्ट देतां ।
उठे पतीसह दुश्चित्ता । गुरुनाथा भेटती दोघे ॥५॥
नारी  वि  नवी क्षमापून । गुरु म्हणे धालें कीं मन ।
द्विज म्हणे नेम टाळून । भ्रष्ट होवून गेलों मी ॥६॥
अव  श्य  ही वैरीण । गुरु म्हणे पुरे शीण ।
मी माया दावून । केलें मन शुद्ध ईचें ॥७॥
ही न  च  इच्छील आतां । सोडील परान्नाची वार्ता ।
न मोडली तुझी निष्ठा । द्विज अडतां घे परान्न ॥८॥
प्रार्थी  भू  सूर कोठें जावे । अन्न कोणाचें वर्जावें ।
गुरु म्हणे जेवावें । स्वसंबंधिगुरुमित्रान्न ॥९॥
वर्जी  ता  मस कुचरान्न । विधिनिषेधरहितान्न ।
दुष्प्रतिग्रह दुर्भक्ष्यान्न । कन्यान्न सुत न होता ॥१०॥
त्यजीं  नि  न्दकादिकान्न । जेवितांही श्राद्धान्न ।
षट् प्राणायाम शोधन । प्रेतान्न सर्वथा वर्जी ॥११॥
अग्ना  धा  निभागवतान्न । पवित्र करी ब्रह्मिष्ठान्न ।
तीर्थीं क्षेत्रीं पर्वणीं दान । हीनदान कुदान न घे ॥१२॥  
स्वाचा  र  युक्तनर । सर्व दोष करी दूर ।
द्विज म्हणे सविस्तर । नित्याचार स्पष्ट सांगा ॥१३॥
गुरू  या  परी प्रार्थित । सांगे पराशरमत ।
उठा ब्राह्ममुहूर्तांस । गुरुदेवतांदिकां वंदा ॥१४॥
व्हा या  म्य  मुख निशीं ऐक । दिवा संधी उदड्मुख ।
नैरृत्यकोणी देख । मार्गोदकवर्जितदेशीं ॥१५॥
त्यजीं  ह  रित्तृण, शिरीं । वस्त्रधरीं जलदूरी ।
मलमूत्रोत्सर्ग करीं । शौच करीं मृत्तोयानें ॥१६॥
गोळ्या  मो  ट्या आंवळ्यापरी । लिंगीं एक त्रि गुदावरी ।
सात सात पादकरीं । निम्मीं रात्रीं संकटीं अर्ध ॥१७॥
हा द्वि  ज  वर्याचार । वर्णी वनी यतीश्वरां ।
द्वित्रिचतुर्गुणाचार । स्त्रीकुमारां दुर्गंधान्त ॥१८॥
होत  सा  च विधी शूद्रा । विप्रें कीजे चूळ बारा ।
आठ सहा चार इतरां । अंतीं द्विराजमनें शुद्धी ॥१९॥
मृदा  पु  ण्य मध्यस्नान । प्रात:काळीं गोमयस्नान ।
व्रति संन्यासी त्रिस्नान । सुभगे शिर:स्नान न नित्य ॥२०॥
शीतो  ष्णा  म्बु गृहस्थासी । मार्जनादि न तयासी ।
तर्पणादि बहि:स्नानासी । कीजे शिरसीं मृद्धारण ॥२१॥
अना  मि  कीं दर्भ पवित्र । बद्धशिख सोपवस्त्र ।
संध्या करा जो प्रकार । गृह्यकार वदे जैसा ॥२२॥
मौंजी  चौ  लादिकीं न भस्म । तदन्यत्र तें परम ।
सनक्षत्रसंध्या परम । हो मध्यम लुप्ततारा ॥२३॥
चाक्षु  ष  सूर्यदर्शन । प्रात:संध्या अधम जाण ।
ह्याउलट रात्रौ जाण । उपस्थान सूर्येक्षणें ॥२४॥
त्या आ  धी  आचमन । प्राणायाम मार्जन ।
मंत्राचमन मार्जन । अघमर्षण अर्घ्यदान ॥२५॥
मन  स्स  माधानें द्या तीन । कालात्ययें चौथें जाण ।
सूर्योदयविघ्नकारण । रक्षोगण मरती ह्यानीं ॥२६॥
ह्या दु  र्वा  रास्त्रें मारितां । दोष येतो, भूमी फिरतां ।
असावादित्य जपतां । ये शुद्धता ब्राह्मणासी ॥२७॥
हो स्व  स्सो  पानभूत । कर्म कीजे सदोदित ।
शुभासनीं न्याससहित । जपा स्मरत ऋष्यादिक ॥२८॥
जप  मो  जा अक्षमालेनें । किंवा स्फटिकादिकानें ।
निष्फळ तो मुद्राविणें । समाधानें मौनें जपा ॥२९॥
लय  भू  ल पडूं न द्यावी । छन्नमाला न पडावी ।
गायत्री हजार जपावी । कमी योजावे अशक्तत्वें ॥३०॥
वृद्ध  त्वा  दि तारतम्यें । जपिजे न धनकाम्यें ।
उभ्यानें दोन संध्ये । सायंसंध्येसी बसून ॥३१॥
उभें  र  हावें उपस्थानीं । दिशा देव द्विजां नमूनी ।
गुरुपादातें वंदुनी । विसर्जोनी द्यावी संध्या ॥३२॥
हो अ  सा  हा संध्याविधि । सायंप्रातर्होमविधि ।
कीजें स्वयें उदया आधीं । प्रादुष्करण मग होम ॥३३॥
हा आ  त्म  स्त्री सुतादिकें । कीजे गव्यधान्यादिकें ।
धर्म करितां श्रमदु:खें । न च लेखें चित्तीं विप्रा ॥३४॥
भोग  क:  पदार्थ द्विजा । कर्में होयी शुद्धी निजा ।
आनंदा घे तोचि सहजा । देवपूजा हीच मुख्य ॥३५॥
होम  अ  सा झाल्यावर । ब्रह्मयज्ञ कीजे बाहेर ।
ब्रह्मांजळी सपवित्र । म्हणा मंत्र ब्राह्मण अंगें ॥३६॥
विद्या  हं  कारवर्जितां । ब्रह्मयज्ञ दे मुक्तता ।
दोष नसे कसे पढतां । जपाल्पता अनध्यायीं ॥३७॥
कोणी  वै  श्वदेवोत्तर । करिती मध्यसंधोत्तर ।
तर्पा देवर्षिपितर । सव्य निवीत्यपसव्येसी ॥३८॥
हो वि  श्वा  त्माssब्रह्मस्तंबांत । तर्पणें तृप्त यवाक्षत ।
देवर्षिला करिती तृप्त । पितरां तृप्त करिती तिला ॥३९॥
गृहीं  न  हें तिलतर्पण । निंद्यदिनीं मांगल्यीं न ।
दिवाळींत यमतर्पण । भीष्माष्टमीसी ॥४०॥
हें क  रो  जीवत्पिता । दोष अनवश्य करितां ।
मध्यान्हीं सूर्य येतां । मध्यान्हसंध्या कीजे ॥४१॥
इतिश्री० प० प० वा० स० वि० सारे आन्हिकर्मंनिरूपणं नाम षट्त्रिंशो० ॥३६॥ग्रं० सं०॥४७८॥