५४६
नित्यता समाधी असोनि पै साधी ।
मायेची शुध्दि पुसे रया ॥१॥
साधन विधान पुजा अनुष्ठान ।
नित्यता कीर्तन सोहंभावे ॥२॥
स्मरण विलास तत्त्वीं तत्त्व हाला ।
उपदेशु बोला बोलों नये ॥३॥
ज्ञानदेवा सिध्दि नित्यता समृध्दि ।
जीवशिवबुध्दि समाधि त्याची ॥४॥
५४७
पाहोनिया दिठी नवजाय भूली ।
मायेची घरकुली खेळतुसे ॥१॥
माया मन पाही मायेसीही पर ।
परते सत्त्वर निमिष्य नाहीं ॥२॥
खेळतां बाहुली स्वप्नचि वर्तवी ।
रावोरंक दावी भेदबुध्दी ॥३॥
बापरखुमादेविवर अभेदुनि अभिन्न ।
हरिरुपीं लीन जिवशिवीं ॥४॥
५४८
अहंते न पाहे नाहीं तेची पाहे ।
भुलिसवें जाय काय करुं ॥१॥
सोहंभावें सोकरी कोहं
भावें हो जरी ।
पाहे दुरीच्या दुरी एकतत्त्वीं ॥२॥
आदि हें माजिठें रुपीं रुप पैठें ।
असोनियां द्रष्टे न पाहे भुली ॥३॥
बापरखुमादेविवर भुलिभुररेंहरि ।
माजिठा श्रीहरि आपरुपें ॥४॥
५४९
जनवन हरि न पाहतां भासे ।
घटमठीं दिसे तदाकारु ॥१॥
फ़िटती भुररे धुम उठी तेजा ।
अक्षरीं उमजा गुरुकृपें ॥२॥
खुंटलिया मुक्ति राहिले अव्यक्तीं ।
एकरुप ज्योती तदाकार ॥३॥
ज्ञानदेव क्षर अक्षर उमजे ।
बापरखुमादेवीवर ह्रदयीं विराजे ॥४॥
५५०
दिव्य औषधीची वार्ता ऐकोनियां
कानीं व्याधी टाकी तनु ।
धालियाचे सुख भूकेला जेवि जाणे
कैसे निवे त्याचे मनु रया ॥१॥
सुखाचा अनुभव कैसेनि जाणावा ।
भेटिचें आर्त सकळांसही
सारिखें होईजे देखा ॥२॥
आपण झालिया जागा
नलगे सांगावें ।
बापरखुमादेविवरविठ्ठल भेटलिया ।
तरि तुझीं तुटतील सकळिक
विंदाने रया ॥३॥
५५१
सर्वांग देखणा हाचि भावो जाण ।
येर निराकारणें वाया वोझें ॥१॥
शक्तीचा पडिभरु वाहासिल माथा ।
श्रीगुरुपायां शरण जाई ॥२॥
नसंडी वेदसिंधु सांडी मांडी कर्म ।
उपाधीचा धर्म करुं नको ॥३॥
बापरखुमादेविवरदेखणा सर्व दृष्टी ।
तेथें प्रपंच गोष्टी मुरलिया ॥४॥
५५२
संसारकथा प्रपंच चळथा ।
मनाचा उलथा विरुळा जाणे ॥१॥
होतें तें पाहीं नव्हे तें घेई ।
द्वैतबुध्दि ठायीं गुंफ़ों नको ॥२॥
चित्तवृत्ति ध्यानीं मनाची निशाणी ।
भ्रमभेद कानीं ऐकों नको ॥३॥
ज्ञानदेव गंगा नि:संगाच्या संगा ।
वेगीं श्रीरंगा शरण जाई ॥४॥
५५३
ऐके तूं ज्ञान सुख विश्रांति रुपा ।
हरिरुप दीपा पाहे ऐसा ॥१॥
चित्तवृत्तिचिया आदिमध्य अंतीं ।
रुपींरुप आनंदीं समरसें ॥२॥
निवृत्ति सांगे ज्ञाना योगाचि धारणा ।
जीवशिव करणा चक्षु दृष करी ॥३॥
५५४
येथें तेथें दुरि तो नांदी मंदिरीं ।
आत्मा चराचरीं एकपणें ॥१॥
ऐसा पाहे दृष्टि चैतन्याची सृष्टि ।
तरि सुदर्शन घरटीं आपेआप ॥२॥
जातजात येणें प्रपंच साधणे ।
गाळूनियां गगन हंस घेई ॥३॥
ज्ञानदेव संधी साधूनिया सिध्दि ।
छपनाची संधी टाकुनि गेला ॥४॥
५५५
सार सप्तमीसि हारपली निशी ।
दशवे द्वारेसीं उभा राहे ॥१॥
तेथें तूं सावध अवघाचि गोविंद ।
देहीं देहाभेद करुं नको ॥२॥
इंद्रियांच्या वृत्ति दशवे द्वारीं गति ।
देहागेहउपरति होईल तुज ॥३॥
विस्तारी विस्तार गुण गुह्य सार ।
एकाएकीं पार सार साधी ॥४॥
विकृति विवर प्रकृति साचार ।
तत्त्वाचा निर्धार समरसीं ॥५॥
निवृत्ति सांगे ज्ञाना एक तूं करी ।
तरी तुतें कामारी होईल चित्तें ॥६॥