७२६
बाळछंदो प्रेमडोहीं मन ।
जालें मनाचें उन्मन ।
उपरती धरिलें ध्यान ।
झालें ज्ञानपरब्रह्मीं ॥१॥
निमिषा निमिष छंद माझा ।
बाळछंदो हा तुझा ।
वेगि येई गरुडध्वजा ।
पसरुनीया भूजा देई क्षेम ॥२॥
तुटली आशेची सांगडी ।
ध्यानें नेली पैल तडी ।
सुटली संसाराची बेडी ।
क्षणु घडी रिती नाहीं ॥३॥
नाठवें द्वैताची भावना ।
अद्वैती न बैसें ध्याना ।
दिननिशींची रचना ।
काळगणना छंदे गिळीं ॥४॥
जप तप वृत्ति सहित ।
निवृत्ति होईन निश्चिति ।
समाधी बैसेन एकतत्त्व ।
मुखीं मात नामाची ॥५॥
ज्ञानदेवीं छंद ऐसा ।
बाळछंद झाला पिसा ।
दान मागतसे महेशा ।
दिशादिशा न घली मन ॥६॥
७२७
अलक्षलक्षीं मी लक्षीं ।
तेथें दिसती दोहीं पक्षी ।
वेदां शास्त्रां हे़ची साक्षी ।
चंद्रसूर्या सहित ।
मागेन स्वानुभवअंगुले ।
पांचा तत्त्वांचे सानुलें ।
व्यर्थ इंद्रिये भोगीलें ।
नाहीं रंगले संताचरणीं ॥१॥
बाळछंदो बाबा बाळ छंदो ।
रामकृष्ण नित्य उदो ।
ह्रदयकळिके भावभेदो ।
वृत्तिसहित शरीर निंदो ।
नित्य उदो तुझाची ॥२॥
क्षीरसिंधुही दुहिला ।
चतुर्दशरत्नीं भरला ।
नेघे तेथील साउला ।
मज अबोला प्रपंचेंसी ।
दानदेगा उदारश्रेष्ठा ।
परब्रह्म तूं वैकुंठा ।
मुक्ति मार्गीचा चोहटा ।
फ़ुकटा नेघे तया ॥३॥
पृथ्वीतळ राज्यमद ।
मी नेघे नेणें हेंही पद ।
रामकृष्ण वाचे गोविंद ।
हाची छंद तुझ्या पंथे ।
मंत्र तीर्थयज्ञयाग ।
या न करि भागा भाग ।
तूंचि होऊनि सर्वांग ।
सर्वासंग मज देई ॥४॥
वृत्ति सहित मज लपवी ।
माझें मन चरणीं ठेवी ।
निवृत्ति पदोंपदीं गोवीं तुं
गोसावी दीनोध्दारण ॥
सात पांच तीन मेळा ।
या नेघे तत्त्वांचा सोहळा ।
रज तमाचा कंटाळा ।
ह्रदयीं जिव्हाळा हरि वसो ॥५॥
श्वेत पीत नेघे वस्त्र ।
ज्ञानविज्ञान नेघे शास्त्र ।
स्वर्ग मृत्यु पाताळपात्र ।
नित्य वस्त्र हरी देई ।
चंद्रसूर्य महेन्द्र पदें ।
ध्रुवादिकांची आनंदें ।
तें मी नेघे गा आल्हादें ।
तुझ्या ब्रिदें करीन घोष ॥६॥
करचरणेंसे इंद्रियवृत्ति ।
तुझ्या ठायीं तूंचि होती ।
मी माझी उरो नेदी कीर्ति ।
हें दान श्रीपति मज द्यावें ।
शांती दया क्षमा ऋध्दी ।
हेहि पाहातां मज उपाधी ।
तुझी या नामांची समाधी ।
कृपानिधी मज द्यावी ॥७॥
बापरखुमादेविवरु तुष्टला ।
दान घे घे म्हणोनि वोळला ।
अजानवृक्ष पाल्हाईला ।
मग बोलिला विठ्ठल हरी ।
पुंडलिके केलेरे कोडें ।
तें तुवां मागीतलेरे निवाडें ।
मीं तुज ह्रदयीं सांपडे ।
हे त्त्वां केलें ज्ञानदेवा ॥८॥