४५०
मी माझें करुनि देह चालविसी वायां ।
आतां जेथींचा तेथें निमोनि जाय
ऐसें कीजे देवराया ॥१॥
जंव जंव गोड तंव तंव जाड ।
जाड गोड दोन्ही नको रया ॥२॥
त्रिगुणवोझें जडपण रचूनि लोटुनि देसी महापुरीं ।
आवर्त वळसा पडिलिया मग
तेथें कैची असे उरी रया ॥३॥
ऐसे लटिकेंचि गार्हाणें देवों मी किती ।
तुज नये काकुलती ।
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला म्या
तुजमाजी घेतली सुति रया ॥४॥
४५१
परिमळाची धांव भ्रमर वोढी ।
तैसी तुझी गोडी लागो मज ॥१॥
अविट गे माय विटेना ।
जवळी आहे परि भेटेना ॥२॥
तृषा लागलीया जीवनातें वोढी ।
तुझी गोडी लागलिया जिवा ॥३॥
बापरखुमादेविवराविठ्ठलीं आवडी ।
गोडियेसि गोडी मिळोन गेली ॥४॥
४५२
रंगा येईवो ये रंगा येईवो ये ।
विठाई किठाई माझे कृष्णाई कान्हाई ॥१॥
वैकुंठनिवासिनी वो जगत्रयजननी ।
तुझा वेधु ये मनीं वो ॥२॥
कटीं कर विराजित ।
मुगुटरत्नजडित ।
पीतांबरु कासिया ।
तैसा येई कां धावत ॥३॥
विश्वरुपविश्वंभरे ।
कमळनयनें कमळाकरे वो ।
तुझे ध्यान लागो
बापरखुमादेविवरे वो ॥४॥
४५३
पडलें दूर देशीं मज आठवें मानसीं ।
नको नको हा वियोग
कष्ट होताती जिवासीं ॥१॥
दिनु तैसी रजनीं जालिगे माये ।
अवस्था लावूनी गेला
अझुनी कां नये ॥२॥
गरुडवाहनागंभिरा येईगा दातारा ।
बापरखुमादेविवरा श्रीविठ्ठला ॥३॥