६६६
दुजेपणींचा भावो ।
माझिये ठाउनि जावो ।
येर सकळिक वावो ।
म्यां त्याजियेला ॥१॥
माझें मी जाणें ।
अनु कांही नेणें ।
अनुभविये खुणें संतोषले ॥२॥
माझा मीचि श्रोता ।
माझा मीचि वक्ता ।
मीचि एकु दाता ।
त्रिभुवनीं ॥३॥
एकल्यानें एकला ।
अनंतरुपें देखिला ।
दुजेपणा मुकला ।
ज्ञानदेवो ॥४॥
६६७
योगिया दुर्लभ तो म्यां
देखिला साजणी ।
पाहातां पाहातां मना नपुरे धणी ॥१॥
देखिला देखिला माये देवाचा देवो ।
फ़िटला संदेहो निमालें दुजेपण ॥२॥
अनंतरुपें अनंतवेषें देखिलें म्यां त्यासी ।
रखुमादेविवरीं खुण बाणली कैसी ॥३॥
६६८
नादबिंदकळाज्योति स्वरुपीं
विलया जाती ।
श्रुति नेति नेति म्हणती जेथें ॥१॥
नाहीं मज चाड सकळ उपाधी ।
एका मंगळनिधि वांचूनियां ॥२॥
श्रीरामीं रमतां मनु निवडितां
नये तनु ।
सुखश्री सांगतां सिणु हारतु असे ॥३॥
पदापिंडा दाटणी रुपानिरुपा निरंजनी ।
विठ्ठला चरणीं ज्ञानदेवो ॥४॥
६६९
अद्वैताची झडपणी ब्रह्मीं निमाली ।
तन्मय तत्त्वतां ब्रह्मचि मुरालीं ॥१॥
परतोनि पाहणें परतोनि पहाणें ।
नाहीं त्या ठाया जाणें रुपेंवीण ॥२॥
बापरखुमादेविवरु रुपेंविण देखिला ।
आटकु टाकला द्वैताकारे रया ॥३॥
६७०
पाहातां वटाचा विस्तारु कैसा ।
शाखा फ़ुटलिया कळिया तैसा ॥१॥
सांगा लपणें तें काय जालें ।
वटीं विस्तार दोही हारपले ॥२॥
विशुध्दचक्रीं मेरु हा नेडे ।
तेथें परदीपीं साहित्त्य जोडे ॥३॥
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला ।
मनोमानसी तयां सामावला ॥४॥
६७१
जाणों गेल्यें तंव जाणणें राहिलें ।
पाहो गेलिये तंव तेंचि जालेंगे माये ।
इंद्रियांसहित चित्त ठकलेंचि ठेलें ।
मी माझें विसरलें स्वयें भाव ॥१॥
ऐकोनि देखोनि मन होय आंधळे ।
परतोनि मावळे नाहीं तेथें ॥२॥
अविद्या निरसली माया तुटली ।
त्रिगुण साउली तेथें रुप कैचें ।
चांग विचारीलें विवेकें उगवलें ।
ज्ञान हारपलें तयामाजी ॥३॥
मुकियाचे परी आनंदु भीतरी ।
अमृत जिव्हारीं गोड लागे ।
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु जाणे ।
संत ये खुणें संतोषलें ॥४॥
६७२
माझें स्वरुप म्यांचि श्रृंगारिलें ।
निर्वाणी म्या केलें लयाकार ॥१॥
आपुली सोसे वाढवावया गेलें ।
तव आपणाचि ठेलें आपण्याठायीं ॥२॥
सहजगुणाचे निर्गुण वो केलें ।
माझें म्या पाहिलें मन
मावळुनिगे माये ॥३॥
तीन चारी मिळोनि येके
ठायीं घातलीं ।
बापरखुमादेविवरा विठ्ठलीं फ़ावलीं ॥४॥
६७३
येकी सांगे मातु येकी सांगे रेतु ।
तो कोण दृष्टांतु सखिये सांगे ॥१॥
बाई येक सरें नाहीं पैं दुसरें ।
निवृत्ति दातारें सांगीतलें ॥२॥
पांचांची मिळणी साही चक्रपाणी ।
दशमाची कहाणी येकादश ॥३॥
ज्ञानदेवी सार चौवेदीं पार ।
येकत्त्वीं विचार विज्ञानेसी ॥४॥
६७४
सुखादिसुख तें जाले अनमीष ।
पाहाणें तेंचि एक पारुषलें ॥१॥
काय सांगु मातु वेगळीच धातु ।
जिवा हा जिवांतु व्यापुनि ठेला ॥२॥
नचले नचले कांही कौटाल कामान ।
देहींच विंदान रचलेंगे माये ॥३॥
बापरखुमादेविवरें विठ्ठलें निटें ।
वायांविण विटे मिस केलें ॥४॥
६७५
आस्वादु स्वादु ये दोन्ही नाहीं ।
तेरावें पाही साहवा ठायीं ॥१॥
तेथें सातवें पंचाक्षरीं जपणें ।
संहार होंणें तमोरुपें ॥२॥
रखुमादेविवरु शुध्दसत्त्वेंविण ।
शुध्दबुध्दे मी जाण जालेंगे माये ॥३॥