मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|श्रीज्ञानेश्वरांची गाथा|
अभंग २९० ते २९७

उपासनापर - अभंग २९० ते २९७

श्रीज्ञानेश्वर महाराजांची गाथा म्हणजे विठ्ठल प्राप्तीचा एक सोपा मार्ग. यात विठ्ठ्लाच्या सगुणनिर्गुण रूपाचे मोहक वर्णन केलेले आहे.


२९०

देहाचेनि दीपकें पाहे जों सभोंवतें ।

तंव अवचितेंची ध्यान केलें ॥१॥

निराकारींची वस्तु आकारा आणिली ।

कृष्णी कृष्ण केली सकळ सृष्टी ॥२॥

लय गेलें ध्यानीं ध्यान गेलें उन्मनी ।

नित्य हरिपर्वणी सर्वांरुपें ॥३॥

आनंद सोहळा हरिरुपीं आवडी ।

कृष्ण अर्धघडी न सोडी आम्हां ॥४॥

बापरखुमादेविवरविठ्ठल अभय ।

भयांचें पैं भय हरपे कृष्णीं ॥५॥

२९१

अवघाची संसार सुखाचा करीन ।

आनंदे भरीन तिन्ही लोक ॥१॥

जाईनगे माये तया पंढरपुरा ।

भेटेन माहेरा अपुलिया ॥२॥

सर्व सुकृताचे फ़ळ मी लाहीन ।

क्षेम मी देईन परब्रह्मीं ॥३॥

बापरखुमादेविवरा विठ्ठलाची भेटी ।

आपुलिये संवसाटी घेऊनि राहे ॥३॥

२९६

विठ्ठलयात्रे जाति वो माये ।

त्याचे धरीन मी पायें ॥१॥

विठोबा माझें माहेर ।

भेटेन बुध्दि परिकर ॥२॥

रखुमादेविवर विठ्ठलें ।

मन ठेउनि राहि निर्धारें ॥३॥

२९७

या अमरामाजी येखादा वोळगो म्हणे

तरी तो ठावो ठाकितां अतिदुस्तरु ।

भूमंडळीचे राज्य वोळगों म्हणे

तव तेथें न लभे अवसरु ।

नि:संग होऊनि यतिधर्म चाळूं

म्हणे तरी भिक्षेसी पडे विचारु ।

नि:प्रपंच हातीं टाळ दिंडी घेऊनियां

वोळगे तो हरिहरुरेरे ॥१॥

हरीचे विद्यावंत जालोरे आम्ही

जाऊनि पंढरपुरीं राहिलों ।

कळिकाळाच्या माथां पाय देऊनियां

वैकुंठ भुवनासि गेलोरेरे ॥ध्रु०॥

अष्टांगयोगे शरीर दंडूं पाहे तंव

येवढें कैचें कष्टसाधन ।

लय लक्ष लावूनि गुरुमंत्र जपों

म्हणो तरी स्थिर नव्हे अंत:करण ।

तल्लीन होऊन हरिकथा आयिको

म्हणो तरी ठायींचेच बधिर श्रवण ।

उदंड वाचे हरिहरि म्हणतां

फ़ुकासाठीं चुके पतनरेरे ॥२॥

चहुं वेदांचे गव्हर धांडोळितां

वेडावलीं साही दर्शनें ।

शून्य स्थावर जंगम सर्वत्र

व्यापून असणें ।

जळीं स्थळीं काष्ठीं पाषाणीं सरिसें

या दृष्टी पाहाणें ।

ऐसियातें सेवितां अविद्या लोपे

मा विश्वास मानिला मनें ॥३॥

जयाचिये वोळगे जातां आडकाठीच

नाहीं भीतरी गेलिया भान पाविजे ।

अरोधे विरोधें समतुल्य देणें न

मगतां अभरि देइजे ।

तो क्षणमाजीं दे तें नसरे कल्पकोटि

ऐसिये धुरे कां दुर्‍हाविजे ।

ऐसियाचे गांवींची सुखवस्तीची पुरे

मा बहुत काय अनुवादिजेरेरे ॥४॥

ऐसा वैकुंठपुरपति पुंडलिकाचिये भक्ती

अमूर्त मूर्तीस आला ।

भक्तां अमरपद देतुसें अवळीला

नामें यमलोक विभांडिला ।

जिहीं जैसा भाविला त्या तैसा पालटु

दाविला परि अणु एक नाहीं वेंचला ।

बापरखुमादेविवराविठ्ठलु आम्हां गीतीं

गातां जोडलारेरे ॥५॥


References : N/A
Last Updated : February 25, 2010

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP