६८६
चातकेंविण अंतरींच ठसलें ।
तेथें एक वोळले ब्रह्ममेघ ॥१॥
तें जीवन अमृत जीवास जालें ।
त्याहुनि एक आगळेंगे माये ॥२॥
रखुमादेविवरु हातेंवीण स्पर्शलें ।
चक्षुविण देखिलें
निज ब्रह्मगे माये ॥३॥
६८७
तें अवघेचि नव्हें नव्हें अवघेचि होय ।
आवघ्याविण सोय आणिक असे ॥१॥
अवघे म्हणिजे तें व्योमाकार दिसे ।
त्याहुनि परतें असेगे माये ॥२॥
रखुमादेविवरु पाहता पाहावया गेले ।
पर तें पराहुनि देखिलें गे माये ॥३॥
६८८
तनुमनुधनें पूजन पैं केलें ।
आत्मलिंग पूंजिलें बाईये वो ॥१॥
तंव निराकार देखिलें निराकार देखिलें ।
मी पूजन लिंग तिन्हीं हारपलें ॥२॥
रखुमादेविवरु निजलिंग विवळलें ।
आवघी आवघे ठायी सामावलें बाईये वो ॥३॥
६८९
सगुणाची शेज निर्गुणाची बाज ।
सांवळी विराजे कृष्णमूर्ति ॥१॥
मन गेलें ध्यानीं कृष्णचि नयनीं ।
नित्यता पर्वणी कृष्णसुख ॥२॥
ह्रदयपरिवारीं कृष्ण मनोमंदिरीं ।
आमुच्या माजघरीं कृष्ण बिंबे ॥३॥
निवृत्ति निघोट ज्ञानदेवा वाट ।
नित्यता वैकुंठ कृष्णसुखें ॥४॥
६९०
आहे तें पाही नाहीं ते कांही ।
ठायीच्या ठायीं हरपलें ॥१॥
नाहीं आम्हां काज नाहीं
आम्हां चोज ।
आमुचें निज गोविंदराजा ॥२॥
बापरखुमादेवीवरु आनंदसोहळा ।
ब्रह्मानंदकळा भोगीतसे ॥३॥
६९१
निर्गुणाचा पालऊ लागला ।
लय लक्षीं हारपला देह माझा ॥१॥
वायांविण गेलें वायांवीण गेलें ।
अवघी बुडाले ब्रह्मेंसहित ॥२॥
रखुमादेविवरु विठ्ठ्लु मालाथिला ।
निजपद पावला जिऊ शिवीं ॥३॥
६९२
कोटीची भरोवरी सरोनी गेली शरीरीं ।
संसाराचि उरी कांही नुरेचिगे माये ॥१॥
लक्षाचा लाभ मज घडलागे माय ।
कवणें उपायें चरण जोडले वो ॥२॥
चिंतनीं चिंतिता काय चिंतावें ।
तें अवघेंचि मनीं रुप गिळावेंगे माये ॥३॥
बापरखुमादेविवरु देहेंवीण आलंगिला ।
तो समर्थ माल्हाथिला बाईये वो ॥४॥
६९३
मी बोल बोलें तो गेला
कवण्या ठायां ।
हें पुसों आलों लवलह्यां वो ।
कव्हणि न सांगति मागूं धावें काह्या ।
आतां लाजिलें ऐशा स्त्रेहागे माये ॥१॥
चला कांवो मज आडोनी ।
रुप पाहोंद्या कां माझें मजलागुनी ।
वेडावलें मज देखुनी ।
शेखीं मी माझें गेलें हारपोनिगे माये ॥२॥
मी बोला आंतु कीं बोल मज आंतु
सुखें मुरालें रुप रुपांतुवो ।
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलासि
येकांतु ।
आतां पुरला अंतु ।
दुजेपणागे माये ॥३॥
६९४
आम्हीं संन्यास घेतला ।
देहादिकांचा त्याग केला ॥१॥
आम्ही संन्यासी संन्यासी ।
सदा राहों एकांतेंसी ॥२॥
चित्तचतुष्टया निरसिलें ।
अज्ञाना तिळोदक दिधलें ॥३॥
ज्ञानाचें विज्ञान आलें हातां ॥
आम्हां नाहीं शरीरममता ॥४॥
ब्रह्माहमस्मि शुध्दज्ञान ।
तेथील सांडिला अभिमान ॥५॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठ्लु ह्रदयीं ।
तोचि सबाह्यअभ्यंतर ठाई असे रया ॥६॥
६९५
माझी प्रकृति निष्कृति जालीं ।
ब्रह्मीं सामावली बाईये वो ॥१॥
देहेविण ब्रह्म देखे
देहेविण ब्रह्म देखे ।
तेणें निर्गुण राखे रोखावलें ॥२॥
जाणतां म्हणौनि नेणतां पै गेलें ।
शेखीं आपणातें विसरलें बाईये वो ॥३॥
रखुमादेविवरु नेणोनि जाणीतला ।
जाणपणें निमाला माझ्या ठायी ॥४॥