बा मना जाशीरे कुठे । विषयांत तुज सुख न भेटे ॥धृ०॥
स्वसुखाते सोडुनीया । कां वणवण भटकत फिरसी ।
या भवाटवीमध्ये शिरुनी । अविद्या रानीं भ्रमसी ।
व्याघ्रादिक क्रूर पशू हे । ओढुनीया नेती तुजसी ॥चाल॥
ऐशा ह्या अविद्या रानीं । तुज मारिती घोळसुनी ।
घालिती जन्ममरण यांनी ॥चा.पू.॥
हे संसृतीचे बसती चपाटे । विषयांत तुज० ॥१॥
दे सोडुनी संग तयांचा । करी संतापायीं वस्ती ।
अस्ती भाती प्रियरुप आत्मा । जाणुनीया दृढ धरी चित्तीं ।
सद्गुरुकृपें गुज कळतां । शांत होईल चित्तवृत्ती ॥चाल॥
मग नाही येणें जाणें । स्वसुखांत बुडुनी राहणें ।
आनंद लाटांत पोहणें ॥चा.पू.॥
तें सुख कधीही न आटे । विषयांत तुज० ॥२॥
सद्गुरुला जावुनी शरण । सुखसोय लावुनी घेई ।
यावांचुनी अन्य उपाय । भवसागरीं दुसरा नाही ।
श्रृती युक्ति अनुभूतीने । तुजला हें पटवुनी घेई ॥चाल॥
कृतकृत्य वाटें तुज झालो । स्वसुखासी जावुनी मिळालों ।
स्वानंद सुखांतची रमलों ॥चा.पू ॥
वारी म्हणे चित्चित्ग्रंथी सुटे । विषयांत तुज० ॥३॥