लावणी १६७ वी - मी उभी अंगणीं पाहुं राजसा...

मी उभी अंगणीं पाहुं राजसा गृहिं चला सख्या सजणा ॥धृ०॥

आज कांहिं चुकले सेवेला, पदरीं घाला, सन्मुख उभी राहते । संकेत मनाचा केला, घरीं नसेल तुझी वाट पाहाते । जिव जळुन रक्षा झाला, पाहुन तुजला विषयाचें आलें भरतें । प्रीतींत नका वितुष्ट पाडूं, हात किति जोडूं ? लोटला एक महिना ॥१॥

तूं नको अम्हांसी साळू थाथर जाळू, किती सांगावें तुजसी ? । तुजपेक्षां घरची कांता गुणवंता आहे नादर सुकवासी । तुझी आपली संगत घडली, प्रीत जडली, नेशिला रंगमहालासी । होइल जनामधिं ठावें फिरुन काय जाते तूं चंचळ मृगनयना ॥२॥

मी आशावंत स्वामीची तुमच्या करची, आधीं लाविलीस माया । ममतेचा घालुनि फासा राजहांवसा कशी घेतली क्रिया ? । भुलले मी तुमच्या स्वरुपा ज्ञानदीपा, कर मजवरतीं छाया । तुम्हि कुटुंबवत्सल होता असे कळतां कां लाविलेस ध्याना ? ॥३॥

आली माया आत, करुनी इसकील, धरुनी रंगमहालामधिं नेली । जाइजुई मालती मरवा पाच हिरवा, शेज पलंगावर केली । नाना परि विलास करती जडण मोतिहारी म्हादुच्या चाली । रामा लीछ (?) बाणीत गाती सभा चाहाती सर गवळ्यासी येइना ॥४॥