लावणी १५८ वी - सख्या तुम्ही चंद्र, मी चा...

सख्या तुम्ही चंद्र, मी चांदणी । प्रीत चालूं द्या सदा फिदा, किती करूं तरी मनधरणी ? ॥धृ०॥

धरीन पदरासी एकांतीं । तीळ तीळ झिजलें मास, आशेची निराशा या वक्तीं । तुम्ही प्राणाचे संगातीं । बसुन ताजवा तोल बिनमोल तुझी कांती । कमळण पाण्यामधिं खुलती । सुवासिक सुगंध, बघुन चोचल्या घाईच्या वक्तीं । मनीं झुरते मोरावाणी । शांत बसा जयवंता बसा येकांत माझे धनी ॥१॥

शपथ घालीन रघुनाथाची । वेड लागलें मला, भुकेली तुमच्या वचनाची । चटक लागली या स्वरूपाची । घटकेंतून नऊ रंग वृत्ती चालवा उभयतांची । लाज कांहीं धरा क्रियेची । आशावंत मी कांता करिते आठवण रायाची । अलाबला किती घेऊं ? तन्मय झाले पाहुनी ॥२॥

भेट आज झाली लई दिवसा । लालाजी लालडी सुंदरा टाकी उसासा । घातला विषयाचा फासा । क्रियाभाग कोठें राहिला, जाळीं गुंतला मासा । मला घेऊनी पलंगीं बसा । घ्या पानाची विडी घ्या, घडी मग मजवर रुसा । नका दु:ख देऊंअ असा मनीं । मदनबाण चेतला बोलती रत्नाची खाणी ॥३॥

बसा पलंगावर मनमोहना, चकचकाट लखालोट अंगावर घालिते गहिना । तुम्ही पोपट, मी मंजुळा मैना । कवळुन धरते आतां माझ्या मलयगिरी चंदना । आशा मज नाहीं तुमच्या धना । भोगा एकांतीं बसून, तुमच्या फेडिन कल्पना । समजला रतन हिरे खाणी । रामा गाती, गवळी भेती, थिजले पाहुनी ॥४॥