लावणी ८० वी - हे कमळिणी, सखे साजणी, कां...

हे कमळिणी, सखे साजणी, कां अजा अली बोलाऊं ? ।
चल म्हणतो पाण्या जाऊं ॥धृ०॥
पाण्या जातांची तिनें पाहिलें, रात्रीं रंग कैसा झाला ? ।
पतिसंगे नाहीं रमला ।
खरें सांगतें, जिवलग गडणी राजा पलंगावर आला ।
झोंबत होते पदराला ।
बहु प्रीतीने विडा चाविला, टेकुन बसले छातीला ।
तसाच डोळा लागला ।
स्वामी निजले, निचिंत पडले, उठविते सेरसेरमावु (?) ॥१॥
खरें मला हें भासत नाहीं, शरीर सारें रवरवतें ।
नाहीं घडला एकांत ।
मुखकमल टवटवित दिसते डोळ्यांमधिं चंद्रज्योत ।
झळक मारती गालांत ।
किल्ल्यावरती हल्ला चढला, जोबन नाहीं गवबस्त । (?)
नाही जुळले कुस्तींत ।
झटापटीची खूण वेगळी, कां करतीस च्याऊमाऊ ? ।
सांग नको संशय ठेऊ ॥२॥
असो परंतु चक्क पुसतों, वंधा तुझा कीं भ्रतार ? ।
तूं जनुं दिसतिस हिंवर ।
तें कांहीं नाहीं रणमंडळांत पंचहत्यारी रणशूर ।
गगनीं जैसा शीतकर ।
रात्र तुम्हांला उभयतां गेली कशी पलंगावर ? ।
कामचेतना बरोबर ।
तूं आवडती पति नावडता चल उभयता रंग पाहूं ॥३॥
पनघटावर पाणी भरलें, शिरीं घागर भरपुर ।
चल बाई झरझर ।
येकांतीच्या ठाईं गोष्टी सुंदर पुसती मजकूर ।
कां नाहीं घडला व्यवहार ? ।
स्त्रीपुरुष आम्ही दोघें निजलो, झोपेची आली लहर ।
प्रकाशला गगनीं शुक्र, जाग्रत होतां मनांत भ्याले
गजबजला सारा गावूं सगनभाउ चे गुण घेऊं ॥४॥