लावणी ४८ वी - ये ग ये सखे पलंगावरती । ज...

ये ग ये सखे पलंगावरती ।
जिव धीर न धरती ॥धृ०॥
गोरा देह ओतीव कंचन कैसी । जशी उंच मुकेसी
भरलें तारुणपण आलें शिगेसी । कधीं भोगुं देसी ?
अवघ्या नारींची रूपें दिपविसी । तुं पद्मिणवंशी
उचलुन घ्यावी कडेसीं । कांहिं मग नको, वासना मरती ॥१॥
तुझी ग गोड प्रीत मोठी कळली । जशी जिलबी तळली
पाहतां दिव्यानन, दृष्टी वितळली । मति अमची चळली
अवघ्या भोगुन तूं मात्र वेगळाली । तीच आज मिळली
दैवी प्रीतिरस गळली । जाते घडि सुखाची सरती ॥२॥
फिरलें मन, तुजला गडे राखावी । कशि तरि टाकावी ?
प्राणीमात्रानें वाखाणावी । चांगली म्हणावी
घालुन दरवडा ग चोरुन न्यावी । कुलपीं ठेवावी
अजुन किती विनवावी ? । देखुन तुला लोक बावरती ॥३॥
केवळ बोलणें रसिक रसवाणू । जशि मंजुळ वेणू
धरिलें ब्रीद्र, हें नको लटकें मानूं । कां करसी नानू ?
होनाजी बाळासी नये अनमानूं ।
विषयाची अशी सारा दिवस वानुं ।
बसली चरक जिव्हारीं पुरती ॥४॥