लावणी १२० वी - आजि कां गे रुसलीस ? सांग ...

आजि कां गे रुसलीस ? सांग सुंदरी । बोले हसुन, चाले थटुन राजमंदिरीं ॥धृ०॥

कुरळ केश विस्कळीत जाहाले कां गडे ? । माझी आण तुला सखे, तू पाहे मजकडे । सुरत तुझी पाहूनि मला लागले वेडें । नित्य येतां हसुनि मशीं बोलशी बरी ॥१॥

तुझे प्रीतीची मला आवड फार गे । तुझेसारिखी दुजी नाहीं नार गे । वय वरुषें पंधरांत सकुमार गे । रसति गेंद भरून आले ते उरावरी ॥२॥

आज काय चुक जाहाली ? सांग साजणी । रात्रीमधीं येणें जाहालें, रुसशी म्हणउनी । ऋतुस्नात होति माझी घरिं कामिनी । अंतर हे पडलें सखे तुं क्षमा करी ॥३॥

नेसुनि शेलारी लाल कंचुकी । रत्नखचित नग प्रकार परोपरिचे कीं । नेला सखा मंदिरांत, बसला मंचकीं, । गातो फंदी छंद कटिबंद हे करी ॥४॥