लावणी १४१ वी - शोक करित्यें कोमळ भाजा । ...

शोक करित्यें कोमळ भाजा । दृष्टी पडो गुणि राघव माझा ॥धृ०॥

वय माझें द्वादश वरुषांत । रति गजबजली हो जाई भरांत । उभी होत्यें आंत माजघरांत । सय जाली कीं हो, आल्यें दारांत । या वेळीं असता गे मंदिरांत । भोगित्यें आवडी हो सुख शरीरांत । चळ भरला, मुकलें कीं पति-तेजा ॥१॥

तीन बंगले माझ्या ग पतीने । बांधुनी ठेविले हो हर युक्तीने । तीन ठाई तीन खासे बिच्छोने । लोड तिवाशा हो बुंद जमखाने । पडदे जरीबाब सलोने । आंत बसले कीं हो बहुत मजेनें । हुंदका (आला) कोणासंगें करूं मौजा ? ॥२॥

दु:ख आपुलें तरी सांगुं कुणासी ? । किती आवरूं गे आतां या मनासी ? । अंतरले कसे राव आम्हांसी ? । कां चुकविलें हो मज गरिबाशी ? । शोध करा, भेटवा गे हंसासी । मी रत जाहालें हों या स्वरुपाशीं । श्रम हरति पाहतां गे क्षणिं राजा ॥३॥

पावन जाले देव मल्लारी । अवचित आले हो साजण दारीं । लगबग धाउनि गेली नारी । भेटे कडाडुनि कवळुनि धरी । नींबलोण मुखाउनि उतरी । आतां नका जाऊं हो मुलुकागिरी । बाळ राघो म्हणे, सेजेवरी रम जा ॥४॥