लावणी ९८ वी - तूं गुल्यानार गुलपरी बोले...

तूं गुल्यानार गुलपरी बोले मैना ।
ही इष्क जखम भाल्याची भरुन येईना ॥धृ०॥
लहानखुरी जान तयारींत ओठ शिरा ।
नाजुक रुपडें, कंठावर हिरव्या शिरा ।
दंडभुजा कशा पहिला माल कोरा ।
चिमणे जोबन यानें केला आमचा मारा ।
आम्ही हुशार झालों, लाजुन ठेर जरा ।
हे वीर बडुदे गुजराथेचा वारा ।
आम्ही छंदी फंदी इष्कबाज शोकी ।
झालो गर्क शरिरावर पाहुन नोकी ।
तुं नटबाजिंदी दक्षिणची शोकी ।
तुझें चलनवलन पाहुन आनंद मना ।
आम्ही पाहात आलों हा तिसरा महिना ॥१॥
तुझें नाव जैना, गुणग्राहिक नाव तुझं ।
प्रीत कोण्या रीतीनें करशील ? सांग मज ।
दीप लाव आतां, भरली तिन्ही सांज ।
लक्ष्मुची वेळ, गोडस बोल आज ।
शिक्क्याची देवघेव करणें लागे आज ।
वचनाचे तोडे पुढें पडले मोज ।
या माया प्रपंचे संसारासाठीम ।
आतां कुणी कुणाचें नाहीं ग शेवटीं ।
मोहोनी घालुनिया कर गे लुटालुटी ।
आतां उशीर कां गडे ? पाहुं नको चवना ।
चाल देवदर्शना, तटली सकळ सेना ॥२॥
आहो राजअंबीरा, तुम्ही लोक गाढे ।
कीर्तवान तुमचे मुलखांत पवाडे ।
उत्तर ऐकावें निवांत निवाडे ।
आपली पट्टराणी सोडून भलतीकडे ।
प्रीत कशी करावी ? पहा त्या चंद्राकडे ।
ज्योतिशी ज्योत मिळाल्यावर भ्रांता उडे ।
असें काय बोलावें ? समजुन जैन बोल ।
उत्तरासी प्रतिउत्तर द्यावें अनमोल ।
हा कवळा हरबरा दोही नखानें सोल ।
आतां उशीर कां गडे ? पाहुं नको चवना ।
चल देवदर्शनास, तटली सकळ सेना ॥३॥
ऐकुन घे साळू, दक्षणचे वाणी ।
स्त्रीपुरुष चांगले मस्त गजावाणी ।
द्रष्ट भेत होतां शरीराचें पाणी ।
कबजांत आणून पुढें ठेव साखरलोणी ।
ऐकुन घे गडे दक्षणचे वाणी ।
दम काय पुढें जातील हिंदुस्थानी ।
टुक दर्शन द्यावें, हा एक मोठा लाभ ।
उभयतां असुं द्या भरमाभरमी लोभ ।
विषयाची करम समजत नाहीं जरा ।
चतुराशिवाय घडोघडी समजुत होईना ॥
म्हणे सगनभाऊ दरदीच्या आलें मना ॥४॥