( गीतवृत्त )
श्रीबिंदुमाधवा ! तूं सदय सदा मज पदानता पावें
शरणागतें तुझ्या बा ! लक्ष्मीरमणा ! कदा न तापावें. १
दीनोद्धार - महाव्रत विश्वेशप्रभुवरें जसें काय
स्वीकारिलें, तुवांही, स्वीकारुनियां दयारसें काय ? २
दिसतां भिन्न, परि तुम्ही एकचि पाहे तुम्हांत जो भेद,
वेद स्पष्ट म्हणतसे, ‘ प्राप्त तया होय भय, महा खेद ’. ३
उद्धरिले बहु पापी तुझिया श्रीबिंदुमाधवा ! नांवें
विश्वेश्वरयशसेंचि, त्वद्यशही अत्युदार वानावें. ४
ताप हरुनि, सुख देतें तुमचें सत्कीर्तिगायनव्यजन
वर्णी असें पुराणीं श्रीव्यास, न हाचि गाय नव्य जन. ५
आराधुनि स्वयें त्वां ईशा ! विश्वेश्वरा ! सदाराध्या,
उपदेशिलें त्रिजग कीं, या श्रितकल्पद्रुमा सदारा ध्या. ६
त्वां शिवपदपद्मावरि नियमें, प्रेमेंहि दृढतरें अमळें,
उच्चारुनि शिवनामे, तितुकींच सहस्त्र वाहिलीं कमळें. ७
निववावया बहु, भरुनि साधूंचे निजयशोगुणें कान,
करिल सहस्त्रांत कमल एक प्रभु - कौतुकी उणें कां न ? ८
तूंहि महाशैव, प्रभुचरणावरि नेत्रपद्म वाहूनी,
सत्यप्रतिज्ञ विष्णो ! झालासि, शिवप्रसाद लाहूनी. ९
संरक्षिला करींद्र, प्राणव्यसनीं, वधूनि नक्रातें;
शक्रातें, असुर मथुनि, सुखवी, त्या गाति साधु चक्रातें. १०
तूं हरि भजसि शिवातें, भजतो तुज मुक्तिदायका पुरहा
युष्मद्यशोजित विधुहि म्हणतो, न म्हणेल काय कापुर हा ? ११
भजतो शिव आराध्या तुज, तूंहि भजसि शिवाचि आराध्या
म्हणती मुमुक्षु जे त्यां अस्मदभेदाचि वेदसारा ध्या. १२