(दिंडी)
सोमकांतासी भृगू सांगतात ।
कथा ऐकाया शांत करी चित्ता ॥
विधी चिंतेनें स्वस्थ बसे खिन्न ।
स्वप्न पडलें तें कथन करी निन्म ॥१॥
(यूथिका)
वेद तुंड विपिनीं बहु भागला ।
वृक्ष एक वट तो तिहिं देखिला ॥
नीर मग्न जग हें तिहिं पाहिलें ।
कोड हें बघुनियां मन शंकलें ॥२॥
(वसंततिलका)
न्यग्रोध वृक्ष निरखी बहुसाळ दृष्टी ।
न्यग्रोध-पर्ण शयनीं लघु-बाल दृष्टी ॥
पाहे तयास कर चार शिरीं मुकूटा
मौक्तिक-माळ रुळते सुकुमार कंठा ॥३॥
शीर्षी शशी वसतसे जणुं शुभ्र कोर ।
काया असेच अवघी नर-वेष-धार ॥
शुंडा तशीच वदनीं द्विज लांब एक ।
पाहे शिशूस विधि तो क्षण मात्र एक ॥४॥
(शार्दूलविक्रीडित)
शुंडाग्रें जल घे शिरावर तदा शिंपोनियां बाळ तें ।
देखोनी हसले शिशूस कळलें वृक्षातळीं येत तें ॥
त्यातें तें वदलें अती-तर-लघू हें नेणसी तूं बलें ।
गर्वानें चढला म्हणून तुजला विघ्नें बहू त्रासिलें ॥५॥
कैसी मी तपसा करुं म्हणुनियां चिंता तुला ही खरी ।
यासाठीं तुजला सुमंत्र कथितों सांगेन एकाक्षरी ॥
तो तूं मंत्र जपें पुरश्चर विधी संख्या दहा लक्ष ही ।
साक्षात् दर्शन देउनी बहुत ती सामर्थ्य देईन ही ॥६॥
(साकी)
ऐशा स्वप्ना पाहुन विधि तो जागृतसा झाला ।
साक्षात् दर्शन केव्हां होईल ऐसी चिंता त्याला ॥७॥
॥धृ०॥ सुन सुन भूपा हें । मंगलमूर्ति कहो हें ।
प्रातःकाळीं विधिनें तेव्हां स्नान-विधी केला ॥
एकाक्षर हा मंत्र जपाया आसन-विधि हा केला ॥८॥
इंद्रियदमना करुनी भूपा निरहारी तो राहे ।
देवांचीं हीं सहस्त्र वरुषें तीव्र तपा लाहे ॥९॥
अग्निज्वाला मुखामधूनी चतुराननिं त्या निघती ।
त्यापासून हीं भूतें भूपा पीडित तीं होतीं ॥१०॥
ऐसें तप हें पाहुन राया देव गजानन आले ।
दिव्यस्वरुपी दर्शन देऊन चिंतातुरिच केलें ॥११॥
ऐशा रुपा पाहुन तेव्हां तप हें गडबडलें ।
तैसे नयनही झांकुन सारें मन खिन्नच झालें ॥१२॥
प्रभुंनीं तेव्हां देखुन स्थितिला मुदित भाषणा केलें ।
ब्रह्मदेव हें ऐकुन त्याचें शांत चित्त मग झालें ॥१३॥
(गीति)
चतुराननास देउन, अभय वदे तो गणेश बहु प्रीती ।
स्वप्नामधेंच तुजला, दिधला मीं मंत्र हें स्मरे चित्तीं ॥१४॥
माझें रुप तुला तें, दिसतें आहे बहूतसें शांत ।
इच्छित माग म्हणे तूं, देतों तुजला क्षणांत हो प्राप्त ॥१५॥
(दिंडी)
सोमकांताला सांगती भृगूराज ।
प्रभूवाणी ती ऐकिली इष्टकाज ।
मुदित होउनियां ब्रह्मदेव देवा ।
चतुःशिरसीं प्रणति करी तेव्हां ॥१६॥
आणिक वेदांसि थांग नसे ज्याचा ।
असा परमात्मा भेटला मला साचा ।
म्हणुन माझा हा जन्म असे धन्य ।
मुदित झाले ती करा मला धन्य ॥१७॥
त्वदिय चरणांची भक्ति मला द्यावी ।
सकल विघ्नेंही त्वरित निवारावीं ।
सृष्टि निर्माया सामर्थ्य मला द्यावें ।
स्मरण करितां मीं दर्शनासि द्यावें ॥१८॥
(गीति)
चतुराननास वदले, प्रसाद अमुचा त्वदीय इच्छा त्या ।
होवोत पूर्ण बापा, विघ्नें हरती मला स्मरे जो त्या ॥१९॥
निःशंकपणें तूंही, सृष्टि करि तूर्ण पूर्ण निर्माण ।
एणेंपरि वरदानें चतुरानन कार्यसिद्धि करि पूर्ण ॥२०॥
गणपतिपुजन केलें, तो एकाकी सिद्धि बुद्धि या दोन्ही ।
कन्या जनीत झाल्या, अर्पियल्या त्या गणेश पूजोनी ॥२१॥
भक्तांच्या कल्याणा, मागे वर तो तयांस देऊनी ।
स्वीकारी कन्या त्या, गमन करी तो गणेश स्व-स्थानीं ॥२२॥