श्रीशंकरचरणांतें पूजिति जे, दृढ धरोनि करणांतें, ।
त्यांच्या दुष्कृतविपदा वारुनि, देतो तयां शिव स्वपदा. ॥ १
पूर्वीं सद्भृगुगोत्रीं संभूत, प्रथित माल्यवद्रोत्रीं ।
होता कणभद्र मुनी. ध्यात शिवातें मनादिकां दमुनी. ॥ २
करुनी मनोजयातें सेविति भार्या, तथा सुत जयातें, ।
त्या दोघांसहित भला राहे तो ऋषि शिवार्चनीं निभला. ॥ ३
तेथेंचि दैवगतिनें येउनि, वैदर्भ, सुज्ञ भूपतिनें ।
पूजुनि त्यांतें विधिनें, देउनि तांबूलहेमवसनांतें, ।
त्यांच्या नमुनि पदांतें, गेला भूपाल तो जनपदातें. ॥ ५
धेनु सदा चाराया सांगे ऋषि तो सुता, सदाचारा, या. ।
सुज्ञ तदर्भक हा कीं वेगीं तैं काननासि त्यांतें हांकी. ॥ ६
रानीं सरिदुपकंठा आला, हृदयीं स्मरोनि शितिकंठा. ।
मग तो तेथें रोधीं सार्या गायींसि धांवुनि निरोधी. ॥ ७
पाजुनि त्यांसि पयातें, दुहुनी मृण्मयिंच भाजनिं पयातें, ।
सोडी; तंव त्या चरती, कोमलयवसस्थळींच संचरती. ॥ ८
नीहुनि तटिनीभुवनीं, जो शिव विख्यात या तिहीं भुवनीं ।
मूर्ति तयाची करुनी, पूजी दृढ भक्ति मानसीं धरुनी. ॥ ९
पढतचि रुद्राध्याया, क्षीरें अभिषेक करि अबाध्या या. ।
चंदनवन्यसुमांतें अर्पी जपत सुसहस्त्रनामांतें. ॥ १०
धूप, तथा श्रुतिवेद्या दावुनि दीपहि, फलादि नैवेद्या, ।
तांबूलाद्युपचारीं पूजुनि, मग शैवमंत्र उच्चारी. ॥ ११
मोदें सकलशिवातें स्थापुनि हृदयीं तया तंव शिवातें, ।
उरल्या दुग्धघटातें घेउनि तो चालिला गिरितटातें. ॥ १२
त्या धेनुवांसरांसी हांकुनियां शीघ्र पाववि घराशी. ।
मातृकरीं कलशातें देउनि, चित्तीं स्मरे महेशातें. ॥ १३
जाउनि नित्य वनातें, गाइ चारोनि, तो त्रिनयनातें ।
पूजुनि, ये सदनातें. क्रमिता जाला अशा बहु दिनांतें. ॥ १४
येके दिवसीं माता त्यासि पुसे ते, वदोनि मृदु माता. ।
“ गाई असती शंभरि; आणिसि कां दूध येक कुंभबरी ? ” ॥ १५
बापहि त्यासि दटावी. “ तूझी करणी नसे ऑम्हां ठावी. ।
प्राशिशि, देशी इतरां ? सांग यथार्थचि नको सळूं पितरां. ” ॥ १६
जें पिउनि वांसरांनीं उरलें, तें पय न वेंचिलें रानीं. ।
केलें नाहीं प्राशन. काय नसे मज, वदा, घरीं अशन ? ॥ १७
संशय कांहीं न धरा. जाणति मानस उमामहेश, धरा. ।
ऐशा तद्वचनातें ऐकुनि, ते म्हणति “ जाइं विपिनातें. ” ॥ १८
पुनरपि तो प्रेमानें गाई चारित, तसाचि नियमानें ।
शिवलिंगातें पूजी; घालुनि तत्क्षीरसंग्रहीं पूजी. ॥ १९
स्वसुता पाडुनि विसर, ब्राह्मण तो, चरति जेथ गोविसर, ।
आला त्याच अरण्या. पाहे पुत्रा. शिवा, श्रितशरण्या, ॥ २०
अभिषेकुनि देवा या येणें पय सर्व वेंचिलें वायां. ।
केला लटिका शपथ. “ प्रवळहि धरिला ” म्हणे “ कसा कुपथ ? ” ॥ २१
कुविषयधृतानुरागें ऋषिनें मग त्या सुतावरिल रागें ।
पूजेचीं उपकरणें, जाउनियां जवळि, लोटिलीं चरणें. ॥ २२
तेणें कृतपापाचा केला प्रच्छेद तूर्ण बापाचा. ।
पडिला तो तंव सहसा, भूवरि हतमूल, पृथु अनोकहस. ॥ २३
पाहुनि अद्भुत करणी भक्ताची, शिव रिझोनि अंत:करणीं, ।
प्रकटुनि, त्यासि वदे तो. “ वांछित जें, सांग. तेंचि विभक्त देतों. ” ॥ २४
ऋषिसुत वंदुनि विनवी. “ स्वामी, तूझीच भक्ति, नित्य नवी ।
संतत सेवाहि घडो. मानस हें विषयचिंतनीं विघडो. ” ॥२५
ईश म्हणे, कैलासीं राहीं मजजवळि संतत विलासीं. ।
होसी प्रथमगणांचा नायक तूं, निधि अनेक सुगुणांचा. ॥ २६
तूं चंडकोप, बाला. ताडुनिया पीडिलें तुवां बाला. ।
‘ चंड ’ म्हणुनि नाम तुला होइल, मद्भक्तिही, जगीं न तुला. ” ॥ २७
ऐशा शुभ वचनांतें ऐकुनि, तो मग वदे त्रिनयनातें. ।
“ मद्विरहदु:ख जाया, देईं जनकासि नंदन दुजा या. ” ॥ २८
“ या तूझ्या जनकातें, जननीतेंही मदीय लोकातें ।
तुजसह दिव्य विमानीं बसवुनि नेतों. यथार्थ हें मानीं. ” ॥ २९
ऐसें त्या अनघातें बोलुनि, तेव्हांचि सत्वर तिघांतें ।
यानीं बसवुनि बरवे आणि गेहासि ईश वाद्यरवें. ॥ ३०
देऊनि गाणपत्य, स्वभक्त चंडासि मानुनि अपत्य, ।
स्थापी शिव निजऐक्यीं. पूर्ण कृपे त्यासि नित्य अवलोकी. ॥ ३१
ऐशी कथा पुराणीं प्रथिता हे शिवरहस्य सुपुराणी. ।
“ पढतां पातक नुरवी, ” वीरेश्वरकवि म्हणे, “ मति स्थिरवी. ” ॥३२